فصل 34 به بعد در صحیفه پیدایش چندین بار "انحطاط اخلاقی" فرزندان اسرائیل را به تصویر کشانده است:
فصل 34: ماجرای دختر اسرائیل (دینا) و قوم بنی حمور
فصل 35: ماجرای همخوابی روبین (فرزند اسرائیل) با یکی از کنیزان پدر خود (بلهه)
فصل 36: فرزندان اسرائیل، به پدر و برادر خود خیانت کرده و یوسف را به چاه می اندازند.
فصل 38: یهودا فرزند اسرائیل با عروس خود مرتکب زنا می شود.
آنچکه مسلم است نمایش زوال اخلاقی موجود در فرزندان اسرائیل است و آنچکه در این بین عجیب بنظر نمی رسد صبر و شکیبایی یعقوب (اسرائیل) در برابر فرزندان خود است که اتفاقا با قرآن نیز در تطابق است:
قَالَ بَلْ سَوَّلَتْ لَكُمْ أَنفُسُكُمْ أَمْرًا فَصَبْرٌ جَمِيلٌ ..... ﴿يوسف: ٨٣﴾
اسرائیل گفت بلکه دلهایتان کار را برای شما آراسته، پس شکیبایی نیکو نیاز است.
حال کافیست از خود سوال کنیم که اگر ماجرای معاشقۀ دینا با پسر بنی حموری یا همخوابی روبین با کنیز پدرش پس از نزول تورات اتفاق می افتاد، آیا احکام متناسب تورات در موارد فوق الذکر بر ایشان جاری نمی شد و آیا ایشان محکوم نمی شدند؟؟
يَا أَهْلَ الْكِتَابِ لِمَ تُحَاجُّونَ فِي إِبْرَاهِيمَ وَمَا أُنزِلَتِ التَّوْرَاةُ وَالْإِنجِيلُ إِلَّا مِن بَعْدِهِ أَفَلَا تَعْقِلُونَ ﴿آل‌عمران: ٦٥﴾
ای اهل کتاب برای چه در مورد ابراهیم محاجه می کنید در حالیکه تورات و انجیل پس از او نازل شده است آیا تعقل نمی کنید؟
سوال اینجاست که در حالیکه تورات هنوز نازل نشده بود شما انتظار داشتید که اسرائیل بر اساس کدامین کتاب بر فرزندان خود در هر کدام از موارد فوق حکم نماید؟
همچنین چگونه است که برخی انفعال اسرائیل در برابر خیانت برادران به پدرشان و یوسف را حمل به شکیبایی و تحمل در قرآن می کنند اما همین صبر و تحمل اسرائیل در برابر فرزندانش در تورات به انفعال تعبیر می شود؟!