حضرت به عملکرد حاضر بودن یا حاضر شدن یا حضور داشتن دلالت دارد:
وَإِذْ صَرَفْنَا إِلَيْكَ نَفَرًا مِّنَ الْجِنِّ يَسْتَمِعُونَ الْقُرْآنَ فَلَمَّا حَضَرُوهُ قَالُوا أَنصِتُوا فَلَمَّا قُضِيَ وَلَّوْا إِلَىٰ قَوْمِهِم مُّنذِرِينَ ﴿الأحقاف: ٢٩﴾
و گاهی که رویآور ساختیم بسویت تنی چند از پریان که قرآن را شنوند پس هنگامی که حضورش آمدند گفتند خموش باشید تا گاهی که پایان یافت بازگشتند بسوی قوم خویش بیمدهندگان
بدیهی است که محمدنبی و دیگر انبیاء بهیچ عنوان در دنیا حاضر نیستند و بهیچ عنوان در دنیا حضور ندارند. بلکه با مرگ از دنیا برای همیشه منقطع شده اند. بنابراین نمی توان کلمه "حضرت" را قبل اسامی پیامبران بکار برد.
در آیات قرآن کریم تنها "حضرت" الله رب العالمین است:
أَلَمْ تَرَ أَنَّ اللَّهَ يَعْلَمُ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَمَا فِي الْأَرْضِ مَا يَكُونُ مِن نَّجْوَىٰ ثَلَاثَةٍ إِلَّا هُوَ رَابِعُهُمْ وَلَا خَمْسَةٍ إِلَّا هُوَ سَادِسُهُمْ وَلَا أَدْنَىٰ مِن ذَٰلِكَ وَلَا أَكْثَرَ إِلَّا هُوَ مَعَهُمْ أَيْنَ مَا كَانُوا ثُمَّ يُنَبِّئُهُم بِمَا عَمِلُوا يَوْمَ الْقِيَامَةِ إِنَّ اللَّهَ بِكُلِّ شَيْءٍ عَلِيمٌ ﴿المجادلة: ٧﴾
آیا ننگریستی که الله داند آنچه در آسمانها و آنچه در زمین است و نیست نجواکننده ای از سه تن جز آنکه الله چهارمیشان است و نه پنج تن جز آنکه الله ششمین ایشان است و نه کمتر از این و نه بیشتر جز آنکه الله است با ایشان هر جا باشند و سپس روز رستاخیز آگاهشان سازد به آنچه کردند همانا الله است به هر چیزی دانا
متاسفانه شیعه و سنی بواسطه آموزه های غلط مذهبی خود چنین تحریفاتی (اصطلاح حضرت) را باب کرده اند و حتی شنیده ایم که شیعیان می گویند فلان فرد پس از مرگ، شاهد بر اعمال ماست! که این ادعاها با آموزه های تورات؛ انجیل و قرآن صد در صد در تناقض است و خارج از دایره اسلام می باشد.