اولا این فرض باطل است چرا که در آنصورت پیامبر دیگر پیامبر نبود، بلکه پیامگر می بود!
...وَ مَا عَلَى الرَّسُولِ إِلَّا الْبَلَاغُ الْمُبِينُ ﴿العنكبوت: ١٨﴾
... در حالیکه نیست بر فرستاده شده مگر رساندن آشکار پیام
ثانیا در قرآن می فرماید:
وَلَوْ تَقَوَّلَ عَلَيْنَا بَعْضَ الْأَقَاوِيلِ لَأَخَذْنَا مِنْهُ بِالْيَمِينِ ثُمَّ لَقَطَعْنَا مِنْهُ الْوَتِينَ فَمَا مِنكُم مِّنْ أَحَدٍ عَنْهُ حَاجِزِينَ وَإِنَّهُ لَتَذْكِرَةٌ لِّلْمُتَّقِينَ وَإِنَّا لَنَعْلَمُ أَنَّ مِنكُم مُّكَذِّبِينَ ﴿الحاقة: ٤٤ الی 49﴾
و اگر کوچکترین سخنانی را به سخن بر ما می بست هر آینه دست راست او را می گرفتیم سپس رگ او را قطع می کردیم پس، از شما کسی قادر به جلوگیری کردن از این کار نبود و آن تذکری برای پرهیزکاران است و ما هر آینه می دانیم که از شما دروغگویانی هستند
پس محمد نبوتش مقید و وابسته به همین ابلاغ صرف قرآن کریم بود و حق تخطی از آن را نداشت چرا که در آن صورت با مجازات مرگ مواجه می شد. به عتاب ذیل که حرکت سرخود محمد حتی در حوزه زندگی شخصی را نکوهش نموده است دقت فرمایید:
يَا أَيُّهَا النَّبِيُّ لِمَ تُحَرِّمُ مَا أَحَلَّ اللَّهُ لَكَ تَبْتَغِي مَرْضَاتَ أَزْوَاجِكَ وَاللَّهُ غَفُورٌ رَّحِيمٌ ﴿التحريم: ١﴾
ای نبی برای چه حرام کردی آنچکه الله برای تو حلال کرده بود؟ می جویی رضایت همسرانت را؟ در حالیکه الله غفور و رحیم است
فلذا سوال شما از اساس با آیات متعددی از قرآن در تناقض است.