خود زبان فارسی، زبانی است که از مجموعه ای از کلمات عبرانی، عربی، ترکی و هندی ساخته شده است. به همین دلیل است که در فرایند ترجمه (متاسفانه) بسیاری از کلمات برگردان نمی شوند بلکه صرفا تکرار می گردند که این خود باعث ایجاد ابهام می گردد. بعنوان مثال ...وَلَکن شُبِّهَ لَهُمْ ... ﴿النساء: ١٥٧﴾ که مترجمین بدون برگرداندن کلمه "شبه" به زبان فارسی صرفا آنرا تکرار کرده اند: ....ليكن بر آنان مشتبه شد.... این در حالیست که برای برگرداندن کلمه "شبه" نمی توان آنرا با مشتق "شبیه" که از همان ریشه عربی است جایگزین کرد!
لذا تا وقتی مترجمین چنین رویه ای را پیش می گیرند، یعنی تا وقتی از برگردان کردن لسان عربی به فارسی طفره می روند، هیچ ترجمه ای بی عیب و نقص نیست.
نکته مهم اینکه:
همین ترجمه های ناقص و در برخی موارد نادرست نیز حتی برای هدایت شدن کافیست اگر فرد قرآن را در پرتو کتب من قبل (تورات و انجیل) بخواند. در آنصورت خواهید دید که حتی ترجمه های غلط نیز نمی توانند سد راه نور کلام الله شوند و این همان معجزه عظیم الله است که حتی از لابلای ضخیم ترین ابرها نیز درخشش می کند.