برای پاسخ به این موضوع کافیست معنای دو کلمه "سکینا" و "ایدیهن" را بدانیم.
همانطور که در این پست اشاره شد ، "سکینا " به معنای جایگاهی برای استقرار و آرام گرفتن معنی میدهد که این معنی از جمله قبل نیز برداشت میشود. چرا که زن فرعون برای هریک از آنها متکایی ترتیب میدهد و به هریک از آنان "سکینا" یا مکان آرامی برای استقرار میدهد.
اما در مورد کلمه "اید" ابتدا چند آیه را بررسی میکنیم و میبینیم که آیا همه جای قرآن "اید" به معنای "دست" است؟
وَٱذْكُرْ عِبَـٰدَنَآ إِبْرَ‌ٰهِيمَ وَإِسْحَـٰقَ وَيَعْقُوبَ أُو۟لِى ٱلْأَيْدِى وَٱلْأَبْصَـٰرِ [٣٨:٤٥]
بندگان ما ابراهيم و اسحاق و يعقوب آن مردان قدرتمند و بابصيرت را ياد كن.
وَهُوَ ٱلَّذِى كَفَّ أَيْدِيَهُمْ عَنكُمْ وَأَيْدِيَكُمْ عَنْهُم بِبَطْنِ مَكَّةَ مِنۢ بَعْدِ أَنْ أَظْفَرَكُمْ عَلَيْهِمْ ۚ وَكَانَ ٱللَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ بَصِيرًا [٤٨:٢٤]
اوست كه چون در بطن مكه بر آنها پيروزيتان داد، تسلط آنها را از شما و تسلط شما را از آنها برداشت و خدا به كارهايى كه مى‌كرديد آگاه و بينا بود.
ٱصْبِرْ عَلَىٰ مَا يَقُولُونَ وَٱذْكُرْ عَبْدَنَا دَاوُۥدَ ذَا ٱلْأَيْدِ ۖ إِنَّهُۥٓ أَوَّابٌ [٣٨:١٧]
بر هر چه مى‌گويند صبر كن. و از بنده ما داود قدرتمند، كه همواره به درگاه ما توبه مى‌كرد، يادآور.
أَيَّدَهُم بِرُوحٍۢ مِّنْهُ ۖ وَيُدْخِلُهُمْ جَنَّـٰتٍۢ تَجْرِى مِن تَحْتِهَا ٱلْأَنْهَـٰرُ خَـٰلِدِينَ فِيهَا ۚ
به روحى از خود ياريشان كرده است و آنها را به بهشتهايى كه در آن نهرها جارى است درآورد. در آنجا جاودانه باشند.
لَا تَحْزَنْ إِنَّ ٱللَّهَ مَعَنَا ۖ فَأَنزَلَ ٱللَّهُ سَكِينَتَهُۥ عَلَيْهِ وَأَيَّدَهُۥ بِجُنُودٍۢ لَّمْ تَرَوْهَا وَجَعَلَ كَلِمَةَ ٱلَّذِينَ كَفَرُوا۟ ٱلسُّفْلَىٰ ۗ وَكَلِمَةُ ٱللَّهِ هِىَ ٱلْعُلْيَا ۗ وَٱللَّهُ عَزِيزٌ حَكِيمٌ [٩:٤٠]
اندوهگين مباش، خدا با ماست. خدا به دلش آرامش بخشيد و با لشكرهايى كه شما آن را نمى‌ديديد یاریش كرد. و كلام كافران را پست گردانيد، زيرا كلام خدا بالاست و خدا پيروزمند و حكيم است.
پس همانطور که مشاهده میشود "اید" نیز به معنی قدرت و اختیارات است. پس بار دیگر این آیه را ترجمه میکنیم.
فَلَمَّا سَمِعَتْ بِمَكْرِهِنَّ أَرْسَلَتْ إِلَيْهِنَّ وَأَعْتَدَتْ لَهُنَّ مُتَّكَـًۭٔا وَءَاتَتْ كُلَّ وَ‌ٰحِدَةٍۢ مِّنْهُنَّ سِكِّينًۭا وَقَالَتِ ٱخْرُجْ عَلَيْهِنَّ ۖ فَلَمَّا رَأَيْنَهُۥٓ أَكْبَرْنَهُۥ وَقَطَّعْنَ أَيْدِيَهُنَّ وَقُلْنَ حَـٰشَ لِلَّهِ مَا هَـٰذَا بَشَرًا إِنْ هَـٰذَآ إِلَّا مَلَكٌۭ كَرِيمٌۭ [١٢:٣١]
چون افسونشان را شنيد، نزدشان كس فرستاد و براى هر يك متكايى ترتيب داد و به هر يك مکان آرامی برای استقرار داد، و گفت: بيرون آى تا تو را بنگرند. چون او را ديدند، بزرگش شمردند و اختیار خود را از دست دادند ( از خود بی خود شدند ) و گفتند: معاذ اللّه، اين آدمى نيست، اين جز فرشته‌اى بزرگوار نيست.