در برخی آیات صحیفه امثال از میقرا (عهد عتیق) می خوانیم که روح القدس فرموده:
پسر خود را تادیب نما زیرا که امید هست، اما خود را به کشتن او وامدار (امثال 19:18)
کسی که چوب را باز‌دارد، از پسر خویش نفرت می‌کند، اما کسی‌که او را دوست می‌دارد اورا به سعی تمام تادیب می‌نماید (امثال 13:24)
احمق تادیب پدر خود را خوار می‌شمارد، اما هر‌که تنبیه را نگاه دارد زیرک می‌باشد (امثال 15:5)
آیا آیات فوق مجوز تنبیه و کتک زدن فرزندان نیست؟؟