کسانیکه چنین سوالاتی را طرح می کنند به "خالق" یا معنای آن هیچ اعتقادی ندارند.
خلق به معنای "جدا کردن چیزها از یکدیگر" است. جدا شدن امور از هم مستلزم دانستن "فرق" بین آنهاست، پس خالق الزاما باید فرق بین امور را بداند و او باید دارای "علم" باشد. (در ضمن خالق همان کسی است که فرقان را نازل کرده است !!) پس قبول کردن خلقت مساوی است با قبول کردن خالق عالم! برای همین است که قرآن فرموده:
أَلَا يَعْلَمُ مَنْ خَلَقَ وَهُوَ اللَّطِيفُ الْخَبِيرُ ﴿الملك: ١٤﴾
آگاه باشید آن کس که خلق می کند، می داند و او دانای همه سخن و تنها خبر رسان است.
یا بقول مترجمین امروزی: آیا آن کسی که موجودات را آفریده علم ندارد؟! در حالی که او باخبر و آگاه است!
پس الله بر همه چیز علم دارد:
... وَأَنَّ اللَّهَ قَدْ أَحَاطَ بِكُلِّ شَيْءٍ عِلْمًا ﴿الطلاق: ١٢﴾
علم او شامل همه چیز می شود:
مثلا علم او شامل احوال انسان های پیشین و قدما است و هم از احوال آیندگانی که هنوز متولد نشده اند علم دارد:
وَلَقَدْ عَلِمْنَا الْمُسْتَقْدِمِينَ مِنكُمْ وَلَقَدْ عَلِمْنَا الْمُسْتَأْخِرِينَ ﴿الحجر: ٢٤﴾
ما، هم پیشینیان شما را می شناسیم؛ و هم متأخّران را!
و علت خلق شدن و زندگی کردن آن است که فرصت و حجت بر خود انسان تمام شود:
وَسِيقَ الَّذِينَ كَفَرُوا إِلَىٰ جَهَنَّمَ زُمَرًا حَتَّىٰ إِذَا جَاءُوهَا فُتِحَتْ أَبْوَابُهَا وَقَالَ لَهُمْ خَزَنَتُهَا أَلَمْ يَأْتِكُمْ رُسُلٌ مِّنكُمْ يَتْلُونَ عَلَيْكُمْ آيَاتِ رَبِّكُمْ وَيُنذِرُونَكُمْ لِقَاءَ يَوْمِكُمْ هَٰذَا قَالُوا بَلَىٰ وَلَٰكِنْ حَقَّتْ كَلِمَةُ الْعَذَابِ عَلَى الْكَافِرِينَ ﴿الزمر: ٧١﴾
و کسانی که کافر شدند گروه گروه به سوی جهنّم رانده می‌شوند؛ وقتی به دوزخ می‌رسند، درهای آن گشوده میشود و نگهبانان دوزخ به آنها میگویند: «آیا رسولانی از میان شما به سویتان نیامدند که آیات پروردگارتان را برای شما بخوانند و از ملاقات این روز شما را بر حذر دارند؟!» میگویند: «آری، ولی فرمان عذاب الهی بر کافران مسلّم شده است.
بدین سان کسانی که پیام الله را تبعیت کنند نجات می یابند و حجت بر ایشان به اتمام می رسد. اما کسانیکه پیام الله را تبعیت نکنند و علم خالق خود را به رسمیت نشناسند، به دوزخ ریخته می شوند و حجت بر ایشان نیز تمام می گردد!