عبارت عُقْدَةُ النِّكَاحِ در سوره بقرة آیۀ ٢٣٧، به بسته شدن یا انعقاد نکاح اشاره دارد. روال این انعقاد بر اساس آیات قرآن از این قرار است:
1) مرد موظف به پرداخت فریضه ای بنام "اجور" به همسر در هنگام نکاح است که این فریضه در آیات متعددی مانند ﴿النساء: ٢٤﴾ مقرر شده است.
2) فریضه و دِین اجور مطابق آیه 282 سوره بقره حتما باید مکتوب شود و برای این کتابت باید حداقل دو شاهد وجود داشته باشند. همچنین در مورد طلاق نیز این کتابت و شهادت در قرآن مقرر شده است: ﴿الطلاق: ٢﴾.
در نتیجه:
برای نکاح (و همچنین طلاق) باید نکاح نامه یا طلاقنامه ای مکتوب و به امضای دو شاهد موجود باشد تا عقد نکاح از نظر قرآن کریم رسمی گردد. بنابراین آنچکه به نکاح از نظر الله ماهیت رسمی می بخشد کتابت و شهادت نکاح یا طلاق است و بغیر از آن (مانند خطبه، قصه، گل چیدن و حواشی اطراف آن) وسیله کسب درآمد ملایان است.
امروز برای رسمی کردن نکاح در منظر اجتماعی حکومتی این عقد را در دفاتری ثبت می کنند که این کار تا وقتی با تعلیمات و احکام قرآن در حوزه توحید، کتابت و شهادت منافات نداشته باشد، اختیاری و بدون اشکال از نظر قرآن است.
پس خطبه و عبارات آن ساخته و پرداخته ملایان است و در متن مقدس قرآن کریم و کتب من قبل مبنا مسائل فوق بود که بدان اشاره آمد.