در تورات مقدس به دار آویخته شدن بعد از اعدام صورت می گرفته و مطابق حکم تورات این به دار آویخته شدن جسد (نه انسان زنده!) تا غروب بیشتر جایز نمی باشد:
و اگر کسی گناهی را که مستلزم موت است، کرده باشد و کشته شود، و او را به دارکشیده باشی، بدنش در شب بر دار نماند. او را البته در همان روز دفن کن، زیرا آنکه بر دارآویخته شود ملعون خدا است تا زمینی را که یهوه، خدایت، تو را به ملکیت میدهد، نجس نسازی (تورات صحیفه تثنیه فصل 21 آیه 22 و 23)
این فعلِ به دار آویختن جسد، به نظر صرفا جهت عبرت گرفتن زندگان بوده و اعدام مطابق آیات متعدد تورات سنگسار می باشد. لازم به ذکر است که نمونه های به دار آویخته شدن مکتوب در تورات هیچکدام حکم تورات نیست بلکه کارهایی است که مصریان یا ایرانیان انجام می دادند:
مصریان: و اما رئیس خبازان را به دار کشید، چنانکه یوسف برای ایشان تعبیر کرده بود (پیدایش فصل 40 آیه 22)
جبعونیان: و ایشان را بهدست جبعونیان تسلیم نموده، آنها را در آن کوه به حضور خداوند به دار کشیدند و این هفت نفر با هم افتادند (کتاب دوم ساموئیل فصل 21 آیه 9)
قوم فارس: آنگاه حربونا، یکی ازخواجهسرایانی که در حضور پادشاه میبودند، گفت: «اینک دار پنجاه ذراعی نیز که هامان آن رابه جهت مردخای که آن سخن نیکو را برای پادشاه گفته است مهیا نموده، در خانه هامان حاضر است.» پادشاه فرمود که «او را بر آن مصلوب سازید (صحیفه استر فصل 7 آیه 9)
در قرآن کریم:
با توجه به اینکه قصاص به معنای پیگیری کردن است (تطابق عمل و مجازات)، بنابراین حسب آیه ذیل انجام قصاص باید متناسب باشد:
وَلَكُمْ فِي الْقِصَاصِ حَياةٌ يا أُولِي الْأَلْبَابِ لَعَلَّكُمْ تَتَّقُونَ(البقرة/179)
پس اگر کسی با دار آویختن مرتکب قتل شده او نیز باید به دار آویخته شود. یا اگر کسی به شمشیر قتل را انجام داده باید به شمشیر کشته شود و اگر کسی با آتش کسی را به قتل رسانده باید با آتش کشته شود.
پس مجازات به دارآویخته شدن بسته به نوع قتل امکانپذیر است و در قرآن تحت واژۀ "قصاص" بیان شده است.