با سلام. ابتدا به دو نکته توجه فرمایید:
1) تمام نمونه های استغفار در قرآن و کتب من قبل، طلب استغفار از انسان های زنده است نه اموات و مردگان. چرا که اموات و مردگان بهیچ نحو با دنیا ارتباط ندارند یا ما نمی توانیم با عالم اموات ارتباط برقرار کنیم تا ندای استغفار خود را به گوش ایشان برسانیم.
2) تمام نمونه های استغفار در قرآن و کتب من قبل، استغفار از صاحب رسالت، یعنی رسولان و انبیاء می باشد. ایوب، یعقوب، موسی، هارون، ساموئل، مسیح عیسی بن مریم، محمد همگی نبی و منصوب شده از جانب الله بوده اند، نه مشتی امام تولید شده از دل روایت های تاریخی!
اما اینکه چرا الله، استغفار را در قرآن و کتب من قبل قرار داده :
استغفار "وصلت" مجدد انسان با معبود خود در آسمان هاست، اما چنین وصلتی بهیچ وجه نمی تواند با انکار رسولان و انبیاء زمینی همراه باشد. به همین خاطر در زمان حضور انبیاء، هرگونه وصلت مجدد انسان با الله، می بایست همراه و همگام با "مصالحه" با رسولان و انبیاء الهی باشد. در آن زمان که رسولانی چون (یعقوب، ایوب، موسی، مسیح و محمد) زنده و در قید حیات بودند، بخشی از مصالحه با الله، اعتراف به حقانیت رسالت این افراد حی و حاضر بود. چرا که کسی که هنوز با رسول پیش روی خود در مناقشه است، جزو استغفار کنندگان راستین بحساب نمی آید. بنابراین استغفار در زمان انبیاء برای این با رجوع به نبی و درخواست مغفرت از او توام و همراه بوده که این رجوع اعتراف راستین به حقانیت نبوت محمد، عیسی یا موسی بوده است.... نه اینکه دلالت بر چیزی غیر داشته باشد.... متاسفانه آن افراد که تحت تاثیر تعلیمات "انسان پرستی" روم و یونان قرار گرفته اند، هر تعلیم قرآنی را نیز از همان زاویه کافرانه برداشت می کنند....و اصطلاحا کافر همه را به کیش خود پندارد!... در حالیکه ماهیت استغفار بعنوان "ابزار مصالحه با الله و رسول" یک اقیانوس با ماهیت انسان پرستی و توسل شرک آلود شیعه و سنی فاصله دارد. شما همه نمونه های قرآن و کتب من قبل در حوزه استغفار را بررسی کنید و خواهید دید که بغیر از "ابزار مصالحه بودن" آن، هیچ تعریف دیگری بر استغفار قابل تصور نمی باشد. بطوریکه الله در ﴿التوبة: ٨٠﴾ به همین رسول مبعوث شده می فرماید که اگر 70 بار هم طلب مغفرت کنی، الله نمی بخشد!
اسْتَغْفِرْ لَهُمْ أَوْ لَا تَسْتَغْفِرْ لَهُمْ إِن تَسْتَغْفِرْ لَهُمْ سَبْعِينَ مَرَّةً فَلَن يَغْفِرَ اللَّهُ لَهُمْ ذَٰلِكَ بِأَنَّهُمْ كَفَرُوا بِاللَّهِ وَرَسُولِهِ وَاللَّهُ لَا يَهْدِي الْقَوْمَ الْفَاسِقِينَ ﴿التوبة: ٨٠﴾
[مىخواهى] برايشان آمرزش بخواه، يا برايشان آمرزش نخواه، اگر هفتاد بار هم برايشان آمرزش بخواهى، الله هرگز آنها را نخواهد بخشيد. اين به سبب آن است كه آنها الله و رسول او را انكار كردند، و الله مردم نافرمان را هدايت نمىكند
که در آیه فوق اصل دو وجهی "مصالحه با الله و رسول" مورد تایید قرار گرفته است.
لذا توصیه می کنم که آیات اول تا آخر سوره منافقون را با دقت بخوانید و ببینید که از همان آیه اول چگونه قرآن "مصالحه دروغین" منافقان را افشا کرده است:
چون منافقان نزد تو آيند گویند: گواهى مىدهيم كه تو واقعا رسول الله هستى. در حالیکه الله مىداند كه تو واقعا رسول اويى، و الله گواهى مىدهد كه منافقان قطعا دروغگويند (منافقون آیه 1)
و در ادامه به موشکافی علل این مصالحه دروغین و عدم استغفار می پردازد.