در آیات قرآن عموما در آیاتی که لفظ آدم بکار رفته ، لحن کلام همراه با بزرگ داشتن و احترام است و هرجا لفظ بشر استفاده شده عموما نوعی حالت خنثی و خالی از تکربم و یا عتاب است ولی هر جا لفظ انسان بکار رفته فحوای کلام وحی همراه با تادیب و عتاب و ناخرسندی است. این حالت از خود آیه و یا آیات قبل و بعد بروشنی قابل دریافت است. در تمام آیاتی که در آنها از لفظ انس استفاده شده بلا استثنا جن هم وجود دارد و در یک آیه نوع انس را از نوع شیاطین هم ذکر نموده است.