و اگر در آنچه بر تو نازل كرده‌ايم ترديد دارى، از آنها كه كتابهای پيش از تو را مى‌خوانند سؤال كن... ﴿سوره يونس: آیۀ ٩٤﴾
+5 امتیاز

با توجه به آیه «كَمَا أَرْسَلْنَا فِيكُمْ رَسُولًا مِّنكُمْ يَتْلُو عَلَيْكُمْ آيَاتِنا وَيُزَكِّيكُمْ وَيُعَلِّمُكُمُ الْكِتَابَ وَالْحِكْمَةَ وَيُعَلِّمُكُم مَّا لَمْ تَكُونُوا تَعْلَمُونَ»
و آیه «هُوَ الَّذِي بَعَثَ فِي الْأُمِّيِّينَ رَسُولًا مِّنْهُمْ يَتْلُو عَلَيْهِمْ آيَاتِهِ وَيُزَكِّيهِمْ وَيُعَلِّمُهُمُ الْكِتَابَ وَالْحِكْمَةَ وَإِن كَانُوا مِن قَبْلُ لَفِي ضَلَالٍ مُّبِينٍ» «وأَنزَلْنَا إِلَيْكَ الذِّكْرَ لِتُبَيِّنَ لِلنَّاسِ مَا نُزِّلَ إِلَيْهِمْ » آیا محمد مشخصا وظیفه تعلیم و تزکیه مومنان و تببین کتاب برای آنان را داشته؟

در عمومی بوسیله ی
برچسب گذاری دوباره بوسیله ی

2 پاسخ

+2 امتیاز

در هر دو آیه فوق لفظ "آیاتنا" مشخص می کند که وسیله تعلیم و تزکیه و حکمت آموزی "تلاوت آیات الله" بر مردم است نه چیزی غیر.

در جایی دیگر قرآن همچنین تاکید کرده که عملکرد "رسول" چیزی بجز ابلاغ پیام وحی نیست:

مَّا عَلَى الرَّسُولِ إِلَّا الْبَلَاغُ وَاللَّهُ يَعْلَمُ مَا تُبْدُونَ وَمَا تَكْتُمُونَ ﴿المائدة: ٩٩﴾

نیست بر رسول مگر رساندن آشکار پیام...... 

بدین ترتیب مشخص می شود که تنها وسیله تزکیه نفس انسانها و ادراک حکمت از مدخل عمل به "آیات الله" می گذرد نه متن یا سخنی غیر.

اصالت رسول هم صرفا به واسطه متنی است که از جانب الله دریافت کرده و آنرا تمام و کمال در مقام رسالت ابلاغ نموده است = آیات قرآن (نه چیزی غیر). 

بوسیله ی
+2 امتیاز

قرآن کتابی پاک است که این پاکی کتاب باعث تزکیه و به پاکی رسیدن مومنین به کتب میشود. به عبارتی رسول با تلاوت این صحیفه ها و ابلاغ وحی باعث تزکیه میشود.

رَسُولٌ مِّنَ ٱللَّهِ يَتْلُوا۟ صُحُفًۭا مُّطَهَّرَةًۭ [٩٨:٢]
پيامبرى از جانب خدا كه صحيفه‌هاى پاك را مى‌خواند.

قرآن شامل قوانین استوار است که این قوانین با "کتاب" نیز شناخته میشوند. به عبارتی کتاب به قوانین نیز اشاره دارد و رسول با ابلاغ وحی این قوانین و کتب رو به مردم تعلیم میدهد. 

فِيهَا كُتُبٌ قَيِّمَةٌ [٩٨:٣]
در آنها نوشته‌هايى است راست و درست. 

در کتابی که بر رسول نازل شده حکمت نیز وجود دارد پیامبر با ابلاغ وحی این حکمت را نیز به مردم تعلیم میدهد. به عنوان نمونه خداوند در سوره اسراء یک سری از این حکمت ها را به مردم می آموزد و در انتها میفرماید :

ذَ‌ٰلِكَ مِمَّآ أَوْحَىٰٓ إِلَيْكَ رَبُّكَ مِنَ ٱلْحِكْمَةِ ۗ وَلَا تَجْعَلْ مَعَ ٱللَّهِ إِلَـٰهًا ءَاخَرَ فَتُلْقَىٰ فِى جَهَنَّمَ مَلُومًۭا مَّدْحُورًا [١٧:٣٩]
اين حكمتى است كه پروردگار تو به تو وحى كرده است. با خداى يكتا خداى ديگرى مپندار، كه ملامت‌شده و مطرود به جهنمت اندازند. 

و در انتها باید دانست که کلمه "تبین" نیز به معنی در بین رساندن و همان عملکرد دیگر "ابلاغ وحی" یا رساندن وحی یا بیان کردن وحی است. پس از آیات بالا میتوان فهمید که تمام این وظایف دیگر که در قرآن برای رسول ذکر شده باز هم همان "ابلاغ وحی" است.

مَّا عَلَى الرَّسُولِ إِلَّا الْبَلَاغُ وَاللَّهُ يَعْلَمُ مَا تُبْدُونَ وَمَا تَكْتُمُونَ ﴿المائدة: ٩٩﴾
نیست بر رسول مگر رساندن آشکار پیام......

بوسیله ی
...