واسطه بودن "کلمه" در صحیفه امثال نیز به وضوح تشریح شده که در آن مراد از کلمه الله همان "حکمت" است:
یهوه مرا مبداء طریق خود داشت، قبل از اعمال خویش از ازل. 23 من از ازل برقرار بودم، از ابتدا پیش از بودن جهان. 24 هنگامی که لجه هانبود من مولود شدم، وقتی که چشمه های پر ازآب وجود نداشت. 25 قبل از آنگاه کوهها برپاشود، پیش از تلها مولود گردیدم. 26 چون زمین وصحراها را هنوز نساخته بود، و نه اول غبار ربع مسکون را. 27 وقتی که او آسمان را مستحکم ساخت من آنجا بودم، و هنگامی که دایره را برسطح لجه قرار داد. 28 وقتی که افلاک را بالااستوار کرد، و چشمه های لجه را استوار گردانید. 29 چون به دریا حد قرار داد، تا آبها از فرمان اوتجاوز نکنند، و زمانی که بنیاد زمین را نهاد. 30 آنگاه نزد او معمار بودم، و روزبروز شادی می‌نمودم، و همیشه به حضور او اهتزاز می‌کردم. 31 و اهتزاز من در آبادی زمین وی، و شادی من بابنی آدم می‌بود (صحیفه امثال فصل 8 آیات 22 الی 31)
با تطبیق آیات فوق و آیات ابتدایی صحیفه یوحنا مشخص می گردد که قبل از خلقت آسمانها و زمین، یهوه الله طریقتش را بنیان نهاد که همان "روح قدوس" اوست. این روح قدوس همان "امری" از جانب الله است که تسمیه دیگر آن همان حکمت یا کلمه الله است. در همین مورد فرموده:
یهوه به حکمت خود زمین را بنیاد نهاد، و به عقل خویش آسمان را استوار نمود (امثال 3:19)
برای همین است که در انجیل می فرماید که همه چیز به واسطه او پدید آمد که مراد از او همان "حکمت" یا "کلمه الله" یا همان روح قدوس یا همان طریقت ویژۀ الهی است، نه شخص عیسی!
بدیهی است که ادعاهای تشیع و تسنن برخواسته از اکاذیبی بنام "حدیث و روایت و تاریخ" است و با آیات فوق از تورات و انجیل در تنافض صد در صد می باشد.