با بررسی قبل و بعد گروه دوم آیاتی که ارائه کرده اید (نساء 139 و مائده 55) مشخص است که منظور از ریشه "ول" در این آیات مساله اتکا و ایجاد اتصال و رابطه با کفار یا مشرکین مانند یهود و نصاراست نه مساله عبادت یا دین! الله در آیات قبل و بعد نساء 139 و مائده 55 اتکا و اتصال به کافران و مشرکین را نهی فرموده و در آن آیات تاکید می کند که مومنین باید با مومنین رابطه و اتصال و مراودت داشته باشند نه با کفار و مشرکین.
قرآن صریحا همه چیز را تفکیک کرده است:
در حوزه عبادت و دین الله صریحا فرموده که من دون الله را نمی توان بعنوان ولی اتخاذ کرد:
أَفَحَسِبَ الَّذِينَ كَفَرُوا أَن يَتَّخِذُوا عِبَادِي مِن دُونِي أَوْلِيَاءَ إِنَّا أَعْتَدْنَا جَهَنَّمَ لِلْكَافِرِينَ نُزُلًا ﴿الكهف: ١٠٢﴾
آيا كسانى كه كفر ورزيده‌اند، پنداشته‌اند كه می توانند به جاى من، بندگانم را بعنوان اولیاء بگيرند؟ ما جهنم را آماده كرده‌ايم تا جايگاه پذيرايى كافران باشد.
که در آیه فوق آشکارا به "من دونی" اشاره نموده تا مشخص شود که دقیقا منظور از من دون الله، همه بجز الله است. همچنین در آیه ای دیگر فرموده:
إِنَّ الَّذِينَ تَدْعُونَ مِن دُونِ اللَّهِ عِبَادٌ أَمْثَالُكُمْ فَادْعُوهُمْ فَلْيَسْتَجِيبُوا لَكُمْ إِن كُنتُمْ صَادِقِينَ ﴿الأعراف: ١٩٤﴾
در حقيقت، كسانى را كه به جاى الله صدا می زنید، بندگانى مانند شما هستند. پس آنها را صدا بزنید، اگر راست مى‌گوييد بايد شما را اجابت كنند.
پس مطابق نص صریح آیات فوق در حوزه دین و تعالیم دین (توسل، خواندن، دعا و استغاثه، حاجت خواستن، طلب مغفرت و غیرو) نمی توان احدی را بعنوان ولی اتخاذ کرد. اما در آیاتی دیگری از قرآن کلمه "ولی" در معنای یاری کردن و یار بکار رفته است که با توجه به کانتکست معنایی کاملا متفاوت دارد.
متاسفانه افراد جاهل و مشرکین آیات را فهم نکرده اند و به "ظاهر من القول" بسنده می کنند. برای همین است که هر جا کلمه ولی را ببینند تصور می کنند که همان معنا را دارد و از اینروست که دچار تناقضات متعدد می شوند. لیکن کسی که فحوا و پیام آیات را با توجه به کانتکست فهم می کند متوجه می شود که کلمه "ولی" در آیات مختلف به مفاهیم متعددی دلالت دارد و قرآن مسائل را از هم تفکیک کرده است.
پس نمی توان احدی بغیر از الله را بعنوان "ولی" اتخاذ کرد اما مومنین مطابق قرآن "ولی" ما هستند.
بله جمله فوق در دستگاه منطق هلنی و یونانی دارای تناقض است اما کسی که قرآن را مطالعه کرده می داند که منظور تفکیکی است که قرآن مطابق آیاتی که آمد، ایجاد نموده است.