و اگر در آنچه بر تو نازل كرده‌ايم ترديد دارى، از آنها كه كتابهای پيش از تو را مى‌خوانند سؤال كن... ﴿سوره يونس: آیۀ ٩٤﴾
+4 امتیاز

آیا طبق آیه 29 سوره توبه باید با کسانی که به الله و روز قیامت ایمان نمی آورند جنگید؟


قَاتِلُواْ الَّذِينَ لاَ يُؤْمِنُونَ بِاللّهِ وَلاَ بِالْيَوْمِ الآخِرِ،

وَلاَ يُحَرِّمُونَ مَا حَرَّمَ اللّهُ وَرَسُولُهُ،

وَلاَ يَدِينُونَ دِينَ الْحَقِّ؛

مِنَ الَّذِينَ أُوتُواْ الْكِتَابَ،

حَتَّى يُعْطُواْ الْجِزْيَةَ عَن يَدٍ،

وَهُمْ صَاغِرُونَ.

پیکار کنید با آنان كه به خدا و روز آخر ايمان نياورند،

و آنچه را كه خدا و رسولش حرام كرده است حرام ندارند،

و نمى‏گروند به آیین حقّ؛

 (حتی) از میان آنان كه داده شدند كتاب،

تا با دست خود (یا دسترنج خود) جزیه بدهند،

و آن‌ها از سرافکندگان هستند!

در عمومی بوسیله ی
برچسب گذاری دوباره بوسیله ی
لطفا برای جزیه (پس از جستجو در سایت) سوال دیگری باز کنید. ممنون.

2 پاسخ

+4 امتیاز
 
بهترین پاسخ

آیات سوره توبه را از ابتدا مطالعه فرمایید.

با مطالعه این آیات و آیات دیگر قرآن مسجل می شود که قرآن تنها اجازه کشتن کافرانی را به ما داده که اقدام به یکی از دو عمل ذیل نمایند:

1) اقدام به جنگ مسلحانه علیه مسلمانان کرده باشند

2) مسلمانان را از دیارشان اخراج کرده یا در اخراج ایشان همکاری کرده باشند.

در غیر اینصورت نمی توان کافران را به صرف کافر بودن و عامل نبودن به کلام الهی قتل عام نمود. به آیات ذیل توجه کنید:

لَّا يَنْهَاكُمُ اللَّهُ عَنِ الَّذِينَ لَمْ يُقَاتِلُوكُمْ فِي الدِّينِ وَلَمْ يُخْرِجُوكُم مِّن دِيَارِكُمْ أَن تَبَرُّوهُمْ وَتُقْسِطُوا إِلَيْهِمْ إِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ الْمُقْسِطِينَ إِنَّمَا يَنْهَىٰكُمُ ٱللَّهُ عَنِ ٱلَّذِينَ قَـٰتَلُوكُمْ فِى ٱلدِّينِ وَأَخْرَجُوكُم مِّن دِيَـٰرِكُمْ وَظَـٰهَرُوا۟ عَلَىٰٓ إِخْرَاجِكُمْ أَن تَوَلَّوْهُمْ ۚ وَمَن يَتَوَلَّهُمْ فَأُو۟لَـٰٓئِكَ هُمُ ٱلظَّـٰلِمُونَ ﴿الممتحنة: 8 و 9﴾

[اما] الله شما را از كسانى كه در [كار] دين با شما نجنگيده و شما را از ديارتان بيرون نكرده‌اند، باز نمى‌دارد كه با آنان نيكى كنيد و با ايشان عدالت ورزيد، زيرا الله دادگران را دوست مى‌دارد. الله فقط شما را از دوستى با كسانى باز مى‌دارد كه در [كار] دين با شما جنگ كرده و شما را از خانه‌هايتان بيرون رانده و در بيرون‌راندنتان با يكديگر همپشتى كرده‌اند. و هر كس آنان را به دوستى گيرد، آنان همان ستمگرانند..

حال با بازگشت به سوره توبه و مطالعه آیات آن از اول مشخص می شود که این کفار بودند که جنگ مسلحانه را آغاز کردند نه مسلمانان و این کفار بودند که قصد اخراج پیامبر را داشتند:

أَلَا تُقَاتِلُونَ قَوْمًا نَّكَثُوا أَيْمَانَهُمْ وَهَمُّوا بِإِخْرَاجِ الرَّسُولِ وَهُم بَدَءُوكُمْ أَوَّلَ مَرَّةٍ أَتَخْشَوْنَهُمْ فَاللَّهُ أَحَقُّ أَن تَخْشَوْهُ إِن كُنتُم مُّؤْمِنِينَ ﴿التوبة: ١٣﴾

را با گروهى كه سوگندهاى خود را شكستند و بر آن شدند كه رسول را بيرون كنند، و آنان بودند كه نخستين‌بار [جنگ را] با شما آغاز كردند، نمى‌جنگيد؟ آيا از آنان مى‌ترسيد؟ با اينكه اگر مؤمنيد خدا سزاوارتر است كه از او بترسيد.

بنابراین توجه داشته باشید که در هر جای کلام الهی که صحبت از قتال آمده این دو شرط جاری و ساری هستند و قرآن به هیچ عنوان مجوز کشتن کافری را که به جنگ مسلحانه اقدام نکرده یا مسلمانان را از دیارشان اخراج نکرده را صادر نفرموده است.

دعوت می کنم که به گفتگوی صوتی مفصلی که پیرامون مساله قتال در قرآن تهیه شده گوش کنید (از این لینک).

بوسیله ی
انتخاب شده بوسیله ی
+1 امتیاز

بنام الله
ابتدا بادقت به خودآیه ۲۹وسپس به آیات بعد تا آیه ی۳۷ نگاه کنیم.


قَاتِلُوا الَّذِينَ لَا يُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَلَا بِالْيَوْمِ الْآخِرِ وَلَا يُحَرِّمُونَ مَا حَرَّمَ اللَّهُ وَرَسُولُهُ وَلَا يَدِينُونَ دِينَ الْحَقِّ مِنَ الَّذِينَ أُوتُوا الْكِتَابَ حَتَّى يُعْطُوا الْجِزْيَةَ عَنْ يَدٍ وَهُمْ صَاغِرُونَ ﴿۲۹﴾
با كسانى از اهل كتاب كه به خدا و روز بازپسين ايمان نمى آورند و آنچه را خدا و فرستاده اش حرام گردانيده اند حرام نمى دارند و متدين به دين حق نمى گردند كارزار كنيد تا با [كمال] خوارى به دست خود جزيه دهند (۲۹)

اما آیه ۲۹ فرموده با آن دسته از اهل کتاب مذکور پیکار کنید تا آنکه :
حَتَّى يُعْطُوا الْجِزْيَةَ عَنْ يَدٍ وَهُمْ صَاغِرُونَ
تا آنکه جزیه دهند وناتوان گردند
. پس معلوم است که پیکار بر سر دین وعقیده نیست وقضیه چیز دیگریست زیرا اگر اینطور بود الله میفرمود : قاتلوا...حتی یومنوا
پیکار کنید تا آنکه ایمان بیاورند
اما با توجه به قسمت آخر آیه ۲۹معلوم است آن دسته ازاهل کتابی هستند که درجامعه درمسند قدرت هستند وباید با آنها پیکار کرد آنهارا زیردست ومطیع کرد اما چرا؟؟؟
این اهل کتاب مذکور دارای ویژگی هایی هستند که در همین آیه تا آیه ۳۷ به آنها پرداخته شده است:
۱.لَا يُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَلَا بِالْيَوْمِ الْآخِرِ هستند
که در آیات ۳۰و ۳۱ این امر مشهود است
یعنی آنها هم کافروهم مشرک هستند.

وَقَالَتِ الْيَهُودُ عُزَيْرٌ ابْنُ اللَّهِ وَقَالَتِ النَّصَارَى الْمَسِيحُ ابْنُ اللَّهِ ذَلِكَ قَوْلُهُمْ بِأَفْوَاهِهِمْ يُضَاهِئُونَ قَوْلَ الَّذِينَ كَفَرُوا مِنْ قَبْلُ قَاتَلَهُمُ اللَّهُ أَنَّى يُؤْفَكُونَ ﴿۳۰﴾
و يهود گفتند عز ير پسر خداست و نصارى گفتند مسيح پسر خداست اين سخنى است [باطل] كه به زبان مى آورند و به گفتار كسانى كه پيش از اين كافر شده اند شباهت دارد خدا آنان را بكشد چگونه [از حق] بازگردانده مى شوند (۳۰)

اتَّخَذُوا أَحْبَارَهُمْ وَرُهْبَانَهُمْ أَرْبَابًا مِنْ دُونِ اللَّهِ وَالْمَسِيحَ ابْنَ مَرْيَمَ وَمَا أُمِرُوا إِلَّا لِيَعْبُدُوا إِلَهًا وَاحِدًا لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ سُبْحَانَهُ عَمَّا يُشْرِكُونَ﴿۳۱﴾
اينان دانشمندان و راهبان خود و مسيح پسر مريم را به جاى خدا به الوهيت گرفتند با آنكه مامور نبودند جز اينكه خدايى يگانه را بپرستند كه هيچ معبودى جز او نيست منزه است او از آنچه [با وى] شريك مى گردانند (۳۱)
۲.با همین افکار شرک آلود وکفر آمیز صدوا عن سبیل الله
میکنند یعنی به نوعی پا تو کفش مومنان میکنند طبق آیه ۳۴

يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِنَّ كَثِيرًا مِنَ الْأَحْبَارِ وَالرُّهْبَانِ لَيَأْكُلُونَ أَمْوَالَ النَّاسِ بِالْبَاطِلِ وَيَصُدُّونَ عَنْ سَبِيلِ اللَّهِ وَالَّذِينَ يَكْنِزُونَ الذَّهَبَ وَالْفِضَّةَ وَلَا يُنْفِقُونَهَا فِي سَبِيلِ اللَّهِ فَبَشِّرْهُمْ بِعَذَابٍ أَلِيمٍ ﴿۳۴﴾
اى كسانى كه ايمان آورده ايد بسيارى از دانشمندان يهود و راهبان اموال مردم را به ناروا مى خورند و [آنان را] از راه خدا باز مى دارند و كسانى كه زر و سيم را گنجينه مى كنند و آن را در راه خدا هزينه نمى كنند ايشان را از عذابى دردناك خبر ده (۳۴)
۳.
واما از همه مهمتر اینکه با قدرتی که دارند حرام خدا را حلال وحلال خدا را حرام میکنند
لَا يُحَرِّمُونَ مَا حَرَّمَ اللَّهُ
که این مصداقی از صد عن سبیل الله است
وبه نمونه ای ازاین حلال کردنها درآیه ۳۶ و ۳۷ اشاره
شده است که جابجا کردن ماههای حرام خداوند است که از ابتدای خلقت ثابت بوده است

إِنَّ عِدَّةَ الشُّهُورِ عِنْدَ اللَّهِ اثْنَا عَشَرَ شَهْرًا فِي كِتَابِ اللَّهِ يَوْمَ خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ مِنْهَا أَرْبَعَةٌ حُرُمٌ ذَلِكَ الدِّينُ الْقَيِّمُ فَلَا تَظْلِمُوا فِيهِنَّ أَنْفُسَكُمْ وَقَاتِلُوا الْمُشْرِكِينَ كَافَّةً كَمَا يُقَاتِلُونَكُمْ كَافَّةً وَاعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ مَعَ الْمُتَّقِينَ﴿۳۶﴾
در حقيقت شماره ماه ها نزد خدا از روزى كه آسمانها و زمين را آفريده در كتاب [علم] خدا دوازده ماه است از اين [دوازده ماه] چهار ماه [ماه] حرام است اين است آيين استوار پس در اين [چهار ماه] بر خود ستم مكنيد و همگى با مشركان بجنگيد چنانكه آنان همگى با شما مى جنگند و بدانيد كه خدا با پرهيزگاران است (۳۶)

إِنَّمَا النَّسِيءُ زِيَادَةٌ فِي الْكُفْرِ يُضَلُّ بِهِ الَّذِينَ كَفَرُوا يُحِلُّونَهُ عَامًا وَيُحَرِّمُونَهُ عَامًا لِيُوَاطِئُوا عِدَّةَ مَا حَرَّمَ اللَّهُ فَيُحِلُّوا مَا حَرَّمَ اللَّهُ زُيِّنَ لَهُمْ سُوءُ أَعْمَالِهِمْ وَاللَّهُ لَا يَهْدِي الْقَوْمَ الْكَافِرِينَ﴿۳۷﴾
جز اين نيست كه جابجا كردن [ماههاى حرام] فزونى در كفر است كه كافران به وسيله آن گمراه مى شوند آن را يكسال حلال مى شمارند و يكسال [ديگر] آن را حرام مى دانند تا با شماره ماههايى كه خدا حرام كرده است موافق سازند و در نتيجه آنچه را خدا حرام كرده [بر خود] حلال گردانند زشتى اعمالشان برايشان آراسته شده است و خدا گروه كافران را هدايت نمى كند (۳۷)

پس مشخص شد که اهل کتاب مورد نظر آیه چه کسانی هستند ومادامیکه با قدرتشان و حلال حرام کردن صدازسبیل الله نکرده باشند پیکار با آنها جایز نیست.
مصداق امروزی این افراددرجامعه ما نیز اهل القرانی اند که با قدرتشان صدازسبیل الله میکنند وحرام الله را حلال میکنند.

بوسیله ی
ویرایش شده بوسیله ی
...