مطابق لسان کلام وحی ریشه "رم" به عملکرد برافراشتن و بالا بردن (و همچنین برعکس آن) دلالت دارد:
ויאמר אברם אל מלך סדם הרימתי ידי אל יהוה אל עליון קנה שמים וארץ (صحیفه پیدایش فصل 14آیه 22)
ابرام به ملک سدوم گفت: «دست خود را به یهوه خدای تعالی، مالک آسمان و زمین، برافراشتم،
ויקח יעקב אבן וירימה מצבה (صحیفه پیدایش فصل 31 آیه 45)
پس یعقوب سنگی گرفته، آن را ستونی برپانمود
תרם ידך על צריך וכל איביך יכרתו (صحیفه میکا فصل 5 آیه 9)
و دست تو بر خصمانت بلند خواهدشد و جمیع دشمنانت منقطع خواهند گردید.
بدین ترتیب عملکرد عمومی "رم" به برافراشتن دلالت دارد.
بررسی ریشه رمضان
رم + ض = برافراشتن + حائل و سایه بان
به نظر می رسد عملکرد "رمض" به برافراشته کردن سایه بان یا حائل دلالت داشته باشد.
با نگاهی به تورات متوجه نکته جالبی می شویم:
33 و خداوند موسی را خطاب کرده، گفت: 34 «بنی‌اسرائیل را خطاب کرده، بگو: در روز پانزدهم این ماه هفتم، عید خیمه‌ها، هفت روزبرای خداوند خواهد بود. 35 در روز اول، محفل مقدس باشد؛ هیچ کار از شغل مکنید. 36 هفت روز هدیه آتشین برای خداوند بگذرانید، و درروز هشتم جشن مقدس برای شما باشد، و هدیه آتشین برای خداوند بگذرانید. این تکمیل عیداست؛ هیچ کار از شغل مکنید. 37 این موسمهای خداوند است که در آنها محفلهای مقدس رااعلان بکنید تا هدیه آتشین برای خداوند بگذرانید، یعنی قربانی سوختنی و هدیه آردی وذبیحه و هدایای ریختنی. مال هر روز را درروزش، 38 سوای سبت های خداوند و سوای عطایای خود و سوای جمیع نذرهای خود وسوای همه نوافل خود که برای خداوند می‌دهید. 39 در روز پانزدهم ماه هفتم چون شما محصول زمین را جمع کرده باشید، عید خداوند را هفت روز نگاه دارید، در روز اول، آرامی سبت خواهدبود، و در روز هشتم آرامی سبت. 40 و در روزاول میوه درختان نیکو برای خود بگیرید، وشاخه های خرما و شاخه های درختان پربرگ، وبیدهای نهر، و به حضور یهوه خدای خود هفت روز شادی نمایید. 41 و آن را هر سال هفت روزبرای خداوند عید نگاه دارید، برای پشتهای شما فریضه‌ای ابدی است که در ماه هفتم آن را عیدنگاه دارید. 42 هفت روز در خیمه‌ها ساکن باشید؛ همه متوطنان در اسرائیل در خیمه‌ها ساکن شوند. 43 تا طبقات شما بدانند که من بنی‌اسرائیل راوقتی که ایشان را از زمین مصر بیرون آوردم درخیمه‌ها ساکن گردانیدم. من یهوه خدای شماهستم.» 44 پس موسی بنی‌اسرائیل را ازموسمهای خداوند خبر داد. (صحیفه لاویان فصل 23)
مطابق حکم تورات، ماه هفتم هر سال ماه ی است که در آن می بایست سایبان ها و خیمه هایی از چوب و ساقه و برگ درختان برافراشته کرده و هفت روز در آن سکونت نمایند. از آنجا که از 2000 سال قبل از نزول قرآن این حکم در اقصاء نقاط جهان توسط پیروان تورات اجرا می شده لذا ماه رمضان که به معنای برافراشتن سایبان است برای بسیاری منجمله اعراب آشنا بوده و بنظر می رسد که اشاره پروردگار به رمضان، اشاره به ماه هفتم هر سال است.
آغاز این ماه با اول مهر تقویم ایرانی منطبق است.