تورات صحیفه پیدایش می فرماید که در ابتدا و قبل از اینکه الله آسمان ها و زمین را از هم جدا نماید، همه جا آب بود:
در ابتدا، خدا آسمانها و زمین را آفرید. 2 وزمین تهی و بایر بود و تاریکی بر روی لجه. و روح خدا سطح آبها را فرو گرفت (تورات صحیفه پیدایش فصل 1 آیات 1 و 2)
سپس کتاب پیدایش مشخص می فرماید که همه دنیا از آب (آب های پایین) خلق شده است:
1) خداوند آسمان را از آب خلق میکند:
و خدا گفت: «فلکی باشد در میان آبها و آبهارا از آبها جدا کند.» 7 و خدا فلک را بساخت و آبهای زیر فلک را از آبهای بالای فلک جدا کرد. و چنین شد. 8 و خدا فلک را آسمان نامید. و شام بود و صبح بود، روزی دوم.
2) خداوند زمین را از آب خلق می کند:
و خدا گفت: «آبهای زیر آسمان در یکجاجمع شود و خشکی ظاهر گردد.» و چنین شد. 10 و خدا خشکی را زمین نامید و اجتماع آبها رادریا نامید. و خدا دید که نیکوست
مطالعه کامل فصل اول صحیفه پیدایش نشان میدهد که مابقی مخلوقات مانند نباتات و گیاهان و حیوانات و پرندگان آسمان و ستاره ها و کرات و سپس انسان نیز از همین آسمان و زمینی خلق شده که از آب خلق گشته است. بنابراین مطابق تورات مقدس، پروردگار آسمان و زمین را از آب خلق کرده است.
قرآن نیز در تصدیق تورات می فرماید:
أَوَلَمْ يَرَ الَّذِينَ كَفَرُوا أَنَّ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ كَانَتَا رَتْقًا فَفَتَقْنَاهُمَا وَجَعَلْنَا مِنَ الْمَاءِ كُلَّ شَيْءٍ حَيٍّ أَفَلَا يُؤْمِنُونَ ﴿الأنبياء: ٣٠﴾
آيا كسانى كه كفر ورزيدند ندانستند كه آسمانها و زمين هر دو به هم پيوسته بودند، و ما آن دو را از هم جدا ساختيم، و هر چيز زنده‌اى را از آب پديد آورديم؟ آيا [باز هم] ايمان نمى‌آورند؟
نتیجه:
الله، با قدرت خویش، از آب همه چیز را خلق کرد و آفرید. قطعا قرار داشتن انهار (که جمع نهر است و مشتق نر و همخانواده نیرو است) بر این دلالت دارد که انهار جنت وعده داده شده به مومنین نیز مملو از همه نیروهایی است که قابل تصور است و سرچشمه حیات است که در آن زوال و موت ابدا وجود ندارد که بفرموده قرآن "غیر اسن" است:
مَّثَلُ الْجَنَّةِ الَّتِي وُعِدَ الْمُتَّقُونَ فِيهَا أَنْهَارٌ مِّن مَّاءٍ غَيْرِ آسِنٍ وَأَنْهَارٌ مِّن لَّبَنٍ لَّمْ يَتَغَيَّرْ طَعْمُهُ وَأَنْهَارٌ مِّنْ خَمْرٍ لَّذَّةٍ لِّلشَّارِبِينَ وَأَنْهَارٌ مِّنْ عَسَلٍ مُّصَفًّى وَلَهُمْ فِيهَا مِن كُلِّ الثَّمَرَاتِ وَمَغْفِرَةٌ مِّن رَّبِّهِمْ كَمَنْ هُوَ خَالِدٌ فِي النَّارِ وَسُقُوا مَاءً حَمِيمًا فَقَطَّعَ أَمْعَاءَهُمْ ﴿محمد: ١٥﴾
مَثَل بهشتى كه به پرهيزگاران وعده داده شده :در آن نهرهايى است از آبى كه زوال ناپذیر است؛ و جويهايى از شيرى كه مزه‌اش دگرگون نشود؛ و رودهايى از باده‌اى كه براى نوشندگان لذتى است؛ و جويبارهايى از انگبين ناب. و در آنجا از هر گونه ميوه براى آنان [فراهم] است و [از همه بالاتر] آمرزش پروردگار آنهاست. [آيا چنين كسى در چنين باغى دل‌انگيز] مانند كسى است كه جاودانه در آتش است و آبى جوشان به خوردشان داده مى‌شود [تا] روده‌هايشان را از هم فرو پاشد؟