بنظر بنده؛
در آیات پیشین الله از نافرمانی بنی اسرائیل از دستورات الله و روگردان شدن ایشان از جهاد و در نهایت حرام شدن سرزمین بر ایشان و سرگردانیشان خبر می‌دهد (از نتایج نافرمانی دستورات الله)؛ از آیه 26 این سوره، قرآن مبین داستان دو پسر آدم و فساد قتل برادر را بیان میکند:
وَٱتْلُ عَلَيْهِمْ نَبَأَ ٱبْنَىْ ءَادَمَ بِٱلْحَقِّ إِذْ قَرَّبَا قُرْبَانًۭا فَتُقُبِّلَ مِنْ أَحَدِهِمَا وَلَمْ يُتَقَبَّلْ مِنَ ٱلْءَاخَرِ قَالَ لَأَقْتُلَنَّكَ ۖ قَالَ إِنَّمَا يَتَقَبَّلُ ٱللَّهُ مِنَ ٱلْمُتَّقِينَ [مائده: 27]
و داستان دو پسر آدم را به درستى بر ايشان بخوان، هنگامى كه [هر يك از آن دو،] قرباني پيش داشتند. پس، از يكى از آن دو پذيرفته شد و از ديگرى پذيرفته نشد. گفت: «حتماً تو را خواهم كشت.» گفت: «خدا فقط از تقواپيشگان مى‌پذيرد.»
لَئِنۢ بَسَطتَ إِلَىَّ يَدَكَ لِتَقْتُلَنِى مَآ أَنَا۠ بِبَاسِطٍۢ يَدِىَ إِلَيْكَ لِأَقْتُلَكَ ۖ إِنِّىٓ أَخَافُ ٱللَّهَ رَبَّ ٱلْعَـٰلَمِينَ [مائده: 28]
اگر دست خود را به سوى من دراز كنى تا مرا بكشى، من دستم را به سوى تو دراز نمى‌كنم تا تو را بكشم، چرا كه من از خداوند، پروردگار جهانيان مى‌ترسم
سپس می فرماید:
مِنْ أَجْلِ ذَٰلِكَ كَتَبْنَا عَلَىٰ بَنِىٓ إِسْرَ‌ٰٓءِيلَ أَنَّهُۥ مَن قَتَلَ نَفْسًۢا بِغَيْرِ نَفْسٍ أَوْ فَسَادٍۢ فِى ٱلْأَرْضِ فَكَأَنَّمَا قَتَلَ ٱلنَّاسَ جَمِيعًۭا وَمَنْ أَحْيَاهَا فَكَأَنَّمَآ أَحْيَا ٱلنَّاسَ جَمِيعًۭا ۚ وَلَقَدْ جَآءَتْهُمْ رُسُلُنَا بِٱلْبَيِّنَـٰتِ ثُمَّ إِنَّ كَثِيرًۭا مِّنْهُم بَعْدَ ذَٰلِكَ فِى ٱلْأَرْضِ لَمُسْرِفُونَ [مائده: 32]
از اين روى بر فرزندان اسرائيل مقرر داشتيم كه هر كس كسى را -جز به قصاص قتل، يا فسادى در زمين- بكشد، چنان است كه گويى همه مردم را كشته باشد. و هر كس كسى را زنده بدارد، چنان است كه گويى تمام مردم را زنده داشته است. و قطعاً پيامبران ما دلايل آشكار براى آنان آوردند، سپس بازهم بسيارى از ايشان بعد این در زمين زياده‌روى مى‌كنند
در این آیات باتوجه به سیاق، مقصود از فساد، اعمال خشونت آمیز قتل و کشتار و ... است؛ فساد در آیات بسیاری از قرآن در تقابل با صلح آمده است (آیات فراوان است مراجعه کنید به آیات دارای کلمه با ریشه ف-س-د)؛ همچین عبارت «ثم إن کثیرا منهم بعد ذلک فی الارض لمسرفون» نشان می‌دهد که بسیاری از ایشان با وجود دلایل روشنی که رسولان آوردند از جانب الله باز در اینگونه فساد کردن بر روی زمین زیاده‌روی می‌کنند؛ سپس در آیه بعدی الله می‌فرماید:
إِنَّمَا جَزَ‌ٰٓؤُا۟ ٱلَّذِينَ يُحَارِبُونَ ٱللَّهَ وَرَسُولَهُۥ وَيَسْعَوْنَ فِى ٱلْأَرْضِ فَسَادًا أَن يُقَتَّلُوٓا۟ أَوْ يُصَلَّبُوٓا۟ أَوْ تُقَطَّعَ أَيْدِيهِمْ وَأَرْجُلُهُم مِّنْ خِلَـٰفٍ أَوْ يُنفَوْا۟ مِنَ ٱلْأَرْضِ ۚ ذَٰلِكَ لَهُمْ خِزْىٌۭ فِى ٱلدُّنْيَا ۖ وَلَهُمْ فِى ٱلْءَاخِرَةِ عَذَابٌ عَظِيمٌ [مائده: 33]
سزاى كسانى كه با خدا و پيامبر او مى‌جنگند و در زمين به فساد مى‌كوشند، جز اين نيست كه كشته شوند يا بر دار آويخته گردند يا دست و پايشان در خلاف جهت يكديگر بريده شود يا از آن سرزمين تبعيد گردند. اين، رسوايى آنان در دنياست و در آخرت عذابى بزرگ خواهند داشت
در این آیه سزای حرب با الله و رسول و فساد (اعمال خشونت آمیز به قصد قتل و کشتار)، کشته شدن یا بر دار آویخته شدن یا بریده شدن دست و پا بیان شده؛ و تمام این افعال با عبارت «أو» از هم جدا شده و به شکل مجهول آمده نه به صورت امر؛ این نشان می‌دهد که این آیه در مقام بیان حکم نیست، بلکه حقیقت عاقبت هرکس که مرتکب قتل و فساد می‌شود را بیان میکند؛ چرا که اقتضای شرایط و نوع آن فساد، تعیین میکند که عاقبت فرد مفسد چه شود؛ ممکن است به جایی دور از سرزمین مومنان تبعید شود، ممکن است بخاطر قتل‌هایی که مرتکب شده کشته شود، ممکن است در یک کشتاری که شرکت دارد، دست و پایش قطع شود و ...
در واقع این آیه همانند این فراز از انجیل است:
«52- آنگاه عیسی وی را گفت، شمشیر خود را غلاف کن، زیرا هر که شمشیر گیرد، به شمشیر هلاک گردد.» (صحیفه متی، فصل 26)
در خصوص ربا هم همینطور؛ پیشنهاد می‌شود صفحات 45 تا پایان سوره بقره مطالعه شود که الله چقدر به انفاق و دستگیری مساکین امر میکند و این را از ویژگی های مهم مومنان می‌داند اما ربا را حرب با الله و رسول بیان میکند؛ رباخوار نه تنها دستورات فراوان الله را نافرمانی میکند بلکه قصدی جز نابودی مومنان و سرزمینشان ندارد (ابعاد موضوع خیلی وسیع است سعی کردم خیلی خلاصه بگم)؛ لذا عاقبت رباخوار هم حتما یا تبعید از سرزمین مومنان است یا کشته شدن یا ...
اگه نتونستم پاسخ خوبی ارائه کنم از الله طلب بخشش دارم...