کبد به معنای بزرگی، حرمت، یا گرامی داشتن است. در واقع کبد به بزرگی چیزی اشاره دارد که موضوع آیه و آیات حولش موضع آن را مشخص میکنند. به آیات زیر توجه کنید:
ולא אחר הנער לעשות הדבר כי חפץ בבת יעקב והוא נכבד מכל בית אביו
و آن جوان در کردن این کار تاخیر ننمود، زیرا که شیفته دختر یعقوب بود، و او از همه اهل خانه پدرش گرامی‌تر بود (پیدایش 34:19)
همان‌طور که مشاهده می‌کنید، واژه "کبد" در صحیفه پیدایش استفاده شده و به معنای بزرگی و گرامی‌بودن یک فرد دلالت دارد، زیرا او مورد توجه بیشتری نسبت به دیگران قرار گرفته است.
ܐܚܪܝܬ ܕܝܢ ܫܕܪ ܠܘܬܗܘܢ ܠܒܪܗ ܟܕ ܐܡܪ ܟܒܪ ܢܒܗܬܘܢ ܡܢ ܒܪܝ
بالاخره پسر خود را نزد ایشان فرستاده، گفت، پسر مرا حرمت خواهند داشت (انجیل متی 21:37)
همچنین در انجیل، این واژه به معنای احترام گذاشتن و بزرگ داشتن فردی به کار رفته است.
وَرَبَّكَ فَكَبِّر (74:3)
و پروردگارت را بزرگ شمار
در قرآن، واژه "کبد" یک‌بار استفاده شده است، اما از آنجایی که "کبد" از ریشه "کب" مشتق شده، این ریشه به دفعات زیادی در قرآن به کار رفته و همچنان معنای "بزرگی" را در خود حفظ کرده است. در آیه فوق، "کبر" به معنای بزرگ شمردن و احترام کردن است.
لَقَد خَلَقنَا الإِنسٰنَ فى كَبَدٍ (90:4)
مسلما انسان را در (مقام) بزرگی خلق کردیم
نتیجه: آیه چهارم سوره بلد در واقع به معنای خلق شدن انسان در سختی نیست. با توجه به اشاره ای که در آیات بعدی به غرور و استکبار انسان در برابر نعمات، امکانات و تسخیری که الله به او داده می شود، درمی‌یابیم که آیه چهارم سوره بلد به خلق شدن انسان در مقامی والا و بزرگ اشاره دارد؛ مقامی که با تسخیر زمین و قرار گرفتن او به عنوان خلیفه الله حاصل شده اما به واسطه همین جایگاه، دچار غرور، استکبار و خود بزرگ بینی می شود.