نوشیدن شراب در کدام شریعت حرام شده و چرا برخی پیامبران شراب میخوردند؟

Question

شراب در کدام شریعت حرام شد و پاسخ برای این ایات چیست؟

یوحنا باب 2:

1  و در روز سوم، در قانای جلیل عروسی بود و مادر عیسی در آنجا بود.
2  و عیسی و شاگردانش را نیز به عروسی دعوت کردند.
3  و چون شراب تمام شد، مادر عیسی بدو گفت، شراب ندارند.
4  عیسی به وی گفت، ای زن مرا با تو چه کار است؟ ساعت من هنوز نرسیده است.
5  مادرش به نوکران گفت، هر چه به شما گوید بکنید.
6  و در آنجا شش قدح سنگی برحسب تطهیر یهود نهاده بودند که هر یک گنجایش دو یا سه کیل داشت.
7  عیسی بدیشان گفت، قدحها را از آب پر کنید. و آنها را لبریز کردند.
8  پس بدیشان گفت، الآن بردارید و به نزد رئیس مجلس ببرید. پس بردند؛
9  و چون رئیس مجلس آن آب را که شراب گردیده بود، بچشید و ندانست که از کجا است، لیکن نوکرانی که آب را کشیده بودند، می‌دانستند، رئیس مجلس داماد را مخاطب ساخته، بدو گفت،
10  هرکسی شراب خوب را اوّل می‌آورد و چون مست شدند، بدتر از آن. لیکن تو شراب خوب را تا حال نگاه داشتی؟
11  و این ابتدای معجزاتی است که از عیسی در قانای جلیل صادر گشت و جلال خود را ظاهر کرد و شاگردانش به او ایمان آوردند.

 

سفر پیدایش باب نهم:

21  و شراب‌ نوشیده‌، مست‌شد، و در خیمۀ خود عریان‌ گردید.

Answer 1

در تورات مقدس (که بر موسی نازل شده است) خمر و شراب بر کاهنان حرام می باشد:

و خداوند هارون را خطاب کرده، گفت: «تو و پسرانت با تو چون به خیمه اجتماع داخل شوید شراب و مسکری منوشید مبادا بمیرید. این است فریضه ابدی در نسلهای شما. و تا درمیان مقدس و غیرمقدس و نجس و طاهر تمیزدهید، و تا به بنی‌اسرائیل همه فرایضی را که خداوند به‌دست موسی برای ایشان گفته است، تعلیم دهید.»  (تورات صحیفه لاویان فصل 10 آیات 8 الی 12)

در تورات خمر و شراب برای کسانیکه خود را نذر الله می کنند نیز حرام است:

و خداوند موسی را خطاب کرده، گفت: «بنی‌اسرائیل را خطاب کرده، به ایشان بگو: چون مرد یا زن نذر خاص، یعنی نذر نذیره بکند، و خود را برای خداوند تخصیص نماید،  آنگاه از شراب و مسکرات بپرهیزد و سرکه شراب و سرکه مسکرات را ننوشد، و هیچ عصیرانگور ننوشد، و انگور تازه یا خشک نخورد. وتمام ایام تخصیصش از هر چیزی که از تاک انگور ساخته شود، از هسته تا پوست نخورد. (تورات صحیفه اعداد فصل 6 آیات 1 تا 5)

در صحیفه امثال خوردن شراب بر پادشاهان و داوران توصیه نشده است:

پادشاهان را نمی شاید‌ای لموئیل، پادشاهان را نمی شاید که شراب بنوشند، و نه امیران را که مسکرات را بخواهند. مبادا بنوشند و فرایض را فراموش کنند، وداوری جمیع ذلیلان را منحرف سازند. مسکرات را به آنانی که مشرف به هلاکتندبده. و شراب را به تلخ جانان، تا بنوشند و فقر خود را فراموش کنند، ومشقت خویش را دیگر بیاد نیاورند. (صحیفه امثال فصل 31 آیات 4 الی 8)

ولی حرمت قطعی خمر در قرآن مقرر شده که حکم آن اختصاص به گروه خاصی (چون کاهنان یا پادشاهان) ندارد.

این نکته را توجه کنید که احکام قرآن عطف به ما سبق نمی شوند و نمی توان نوح، ابراهیم یا عیسی را با احکام کتب بعدی یعنی قرآن مورد سوال قرار داد. الله در مورد محاجه پیرامون انبیاء قبلی می فرماید: 

يَا أَهْلَ الْكِتَابِ لِمَ تُحَاجُّونَ فِي إِبْرَاهِيمَ وَمَا أُنزِلَتِ التَّوْرَاةُ وَالْإِنجِيلُ إِلَّا مِن بَعْدِهِ أَفَلَا تَعْقِلُونَ ﴿آل‌عمران: ٦٥﴾

اى اهل كتاب! چرا در بارۀ ابراهيم محاجّه مى‌كنيد در حالى كه تورات و انجيل بعد از او نازل شده اند؟ آيا تعقل نمى‌كنيد؟