در قرآن هر جا لفظ شهید و شهدا استعمال شده در مفهوم گواه و شاهد است. در 32 آیه کلمه شهید بکار برده شده مثل آیه :
قُلْ يا أَهْلَ الْكِتَابِ لِمَ تَكْفُرُونَ بِآياتِ اللَّهِ وَاللَّهُ شَهِيدٌ عَلَى مَا تَعْمَلُونَ(آل عمران/98)
بگو: «اي اهل کتاب! چرا به آيات خدا کفر مي‌ورزيد؟! و خدا گواه است بر اعمالي که انجام مي‌دهيد!»
در 18 آیه کلمه شهدا و در 16 آیه کلمه شاهد و در 3 آیه کلمه شهادت بکار رفتهدر تمام موراد قصد و نیت از بیان اینها ، گواه و گواهی دهنده مد نظر بوده است.
ولی در مورد کسانی که در راه خدا کشته شده اند از لفظ قتل استفاده شده مانند آیه :
وَلَا تَقُولُوا لِمَنْ يقْتَلُ فِي سَبِيلِ اللَّهِ أَمْوَاتٌ بَلْ أَحْياءٌ وَلَكِنْ لَا تَشْعُرُونَ(البقرة/154)
و به آنها که در راه خدا کشته مي‌شوند، مرده نگوييد! بلکه آنان زنده‌اند،ولي شما نمي‌فهميد!
بنابراین ملاحظه میشود که قرآن کشته شدگان در راه خدا را شهید و شهدا نام نداده و با همان کلمه کشته شده ، مورد خطاب قرار داده است.