سفیه از ریشه سف/ספ مشتق شده و به معنی کسی است که از کمبود چیزی رنج می برد که این کمبود می تواند به تهی دستی یا هلاکت بیانجامد. به آیات زیر دقت کنید:
ויגש אברהם ויאמר האף תספה צדיק עם רשע
ویجش ابرهم ویامر هاف تسفه صدیق عم رشع
و ابراهیم نزدیک آمده، گفت: آیا عادل را با شریر هلاک خواهی کرد؟ (پیدایش 18:23)
רב אכל ניר ראשים ויש נספה בלא משפט
رب اکل نیر راشیم ویش نسفه بلا مشفط
در مزرعه فقیران خوراک بسیار است، اما هستند که از بی انصافی هلاک می‌شوند (امثال سلیمان 13:23)
در آیات فوق ریشه سفه به کسانی اطلاق می شود که به علت شرارت و بی انصافی هلاک می شوند. با توجه به آیات و توضیحات فوق چند آیه از قرآن را مورد بررسی قرار می دهیم:
قَدْ خَسِرَ الَّذِينَ قَتَلُوا أَوْلَادَهُمْ سَفَهًا بِغَيْرِ عِلْمٍ وَحَرَّمُوا مَا رَزَقَهُمُ اللَّهُ افْتِرَاءً عَلَى اللَّهِ قَدْ ضَلُّوا وَمَا كَانُوا مُهْتَدِينَ ﴿قرآن 6:140﴾
كسانى كه از روى بى خردى و نادانى فرزندان خود را كشته اند و آنچه را الله روزيشان كرده بود از راه افترا به الله حرام شمرده اند سخت زيان كردند آنان به راستى گمراه شده و هدايت نيافته اند
در آیه فوق مترجم (فولادوند) سفیه را به فردی که بی خرد و نادان است ترجمه کرده، سفیه در آیه فوق کسی است که بعلت دور بودن از کلام الله خود را نابودی و هلاکت می کشاند که این هلاکت خود را در کشتن فرزند متجلی کرده.
وَمَنْ يَرْغَبُ عَنْ مِلَّةِ إِبْرَاهِيمَ إِلَّا مَنْ سَفِهَ نَفْسَهُ وَلَقَدِ اصْطَفَيْنَاهُ فِي الدُّنْيَا وَإِنَّهُ فِي الْآخِرَةِ لَمِنَ الصَّالِحِينَ ﴿قرآن 2:130﴾
و چه كسى جز آنكه به سبك مغزى گرايد از آيين ابراهيم روى برمى تابد و ما او را در اين دنيا برگزيديم و البته در آخرت [نيز] از شايستگان خواهد بود
در واقع آیه فوق خود تعریفی است من باب کلمه سفیه، زیرا تنها افرادی از آیین ابراهیم روی بر می تابند که به علت نبودن در صراط مستقیم و دوری از دین خالص الله سبک مغز محسوب می شوند و در مسیر هلاکت قرار دارند.
وَيَسْأَلُونَكَ عَنِ الْجِبَالِ فَقُلْ يَنْسِفُهَا رَبِّي نَسْفًا ﴿قرآن 20:105﴾
و از تو در باره كوه ها مى پرسند بگو پروردگارم آنها را ريز ريز خواهد ساخت
در آیه فوق ریشه سف به معنی نابودی و ریز ریز شدن کوه ها دلالت دارد.
وَلَا تُؤْتُوا السُّفَهَاءَ أَمْوَالَكُمُ الَّتِي جَعَلَ اللَّهُ لَكُمْ قِيَامًا وَارْزُقُوهُمْ فِيهَا وَاكْسُوهُمْ وَقُولُوا لَهُمْ قَوْلًا مَعْرُوفًا ﴿قرآن 4:5﴾
و اموال خود را كه الله آن را وسيله قوام [زندگى] شما قرار داده به سفيهان مدهيد و[لى] از [عوايد] آن به ايشان بخورانيد و آنان را پوشاك دهيد و با آنان سخنى پسنديده بگوييد
سفیه در آیه فوق به معنی کسی است که بی حکمت یا به قول ترجمه سبک مغز است و به همین علت الله دستور داده اموال خود را به این افراد ندهید زیرا با توجه به توضیحات فوق اموال شما را به نابودی می کشانند. در نتیجه سفیه در آیات قرآنی به کسانی اطلاق می شوند که کم خرد و کم حکمت هستند و به همین علت خود را به سمت تباهی و نابودی می کشانند.