با سلام.
اتفاقا آیه فوق خود نشانگر آن است که حتی این موضوع که محمد می تواند به برخی اجازه داده و اجازه ندهد نیز، اذن و رخصت الله است! لذا همانطور که از آیه فوق مشخص است محمد همین امر و وظیفه را نیز از الله (نه از خودش) کسب کرده است. حال برای تفهیم موضوع به آیه ذیل دقت کنید:
عَفَا اللَّهُ عَنكَ لِمَ أَذِنتَ لَهُمْ حَتَّىٰ يَتَبَيَّنَ لَكَ الَّذِينَ صَدَقُوا وَتَعْلَمَ الْكَاذِبِينَ ﴿التوبة: ٤٣﴾
الله تو را ببخشد ای محمد! چرا پيش از آن كه راستگويان بر تو روشن شوند و دروغگويان را بازشناسى، به آنان اجازه دادى؟؟ [در جهاد شركت نكنند]
در آیه فوق عیان است که خودسری محمد در اجازه دادن به برخی افراد در امری، مسبب آن می شود که او از جانب روح القدس مورد عتاب قرار گیرد! و آیه از او بازخواست کرده که چرا برای تصمیم و حکم الله صبر نکردی و سرخود اجازه دادی؟؟
نتیجه اینکه با بررسی آیات 43 سوره توبه و 62 سوره نور، مشخص می شود که حتی امر و رخصت اجازه دادن یا ندادن رسول نیز، مقرری الله (نه شخص رسول) بوده است.
من باب مزاح : نباید انتظار داشت که الله نام و نام خانوادگی کسانیکه به ایشان باید اجازه داده شود یا نشود را نیز ضمیمه آیه گرداند! :)