و اگر در آنچه بر تو نازل كرده‌ايم ترديد دارى، از آنها كه كتابهای پيش از تو را مى‌خوانند سؤال كن... ﴿سوره يونس: آیۀ ٩٤﴾
+2 امتیاز
بسم الله الرحمن الرحیم.

سلام.

دستورات قرآن و کتب منقبل درباره مراجعه به پزشک برای درمان بیماری چیست؟

آیا میتوان در خانه نشست و از خدا طلب شفای بیماری خواست یا باید به دکتر برویم؟

و اگر به دکتر برویم آیا پیروی از غیر خدا برای شفای بیماری کرده ایم؟

با تشکر.
در میان متنی (چند کتاب) بوسیله ی
برچسب گذاری دوباره بوسیله ی

1 پاسخ

+3 امتیاز

لطفا به فراز ذیل از تورات مقدس دقت کنید:

و یهوه، خدای خود را عبادت نمایید تا نان و آب تو رابرکت دهد و بیماری را از میان تو دور خواهم کرد، و در زمینت سقط کننده و نازاد نخواهدبود و شماره روزهایت را تمام خواهم کرد. وخوف خود را پیش روی تو خواهم فرستاد و هرقومی را که بدیشان برسی متحیر خواهم ساخت و جمیع دشمنانت را پیش تو روگردان خواهم ساخت (تورات صحیفه خروج فصل 23 آیات 25 تا 27)

تورات مقدس عمل به احکام و فرایض را مسبب دور شدن انواع امراض و بیماری ها از بین مردم برمی شمارد. 

در عین حال کل صحیفه ایوب به ما می آموزد که الزاما هر بیماری یا مرضی نشانه قهر و خشم الهی نیست! ایوب از طریق بیماری های دردناک به آزمایش کشانده می شود و در آخر بواسطه توکل مطلق به الله (نه سی تی اسکن یا فلان دارو) شفا می یابد:

وَلَنَبْلُوَنَّكُم بِشَيْءٍ مِّنَ الْخَوْفِ وَالْجُوعِ وَنَقْصٍ مِّنَ الْأَمْوَالِ وَالْأَنفُسِ وَالثَّمَرَاتِ وَبَشِّرِ الصَّابِرِينَ ﴿البقرة: ١٥٥﴾

و هرآینه بیازمائیم شما را به چیزی از ترس و گرسنگی و کاهشی از مالها و جانها و میوه‌ها و مژده ده به صبرکنندگان‌

در قرآن نیز ابراهیم صریحا ید الله (نه مواد پزشکی و دارویی) را عامل شفای هنگام مریضی معرفی می نماید:

وَإِذَا مَرِضْتُ فَهُوَ يَشْفِينِ ﴿الشعراء: ٨٠﴾

و هنگامی که مریض می شوم الله است که مرا شفا می دهد (نه عسل یا فلان دارو)

در عین حال قرآن به ما یادآوری می کند که هر خاصیت و قوتی که در محصولات زمین قرار داده شده توسط ید الله ایجاد شده است تا مبادا ما "عسل" یا "گیاهان" را صاحب قدرتی بدانیم.... بلکه قدرت همه اش از آن الله است:

ثُمَّ كُلِي مِن كُلِّ الثَّمَرَاتِ فَاسْلُكِي سُبُلَ رَبِّكِ ذُلُلًا يَخْرُجُ مِن بُطُونِهَا شَرَابٌ مُّخْتَلِفٌ أَلْوَانُهُ فِيهِ شِفَاءٌ لِّلنَّاسِ إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَآيَةً لِّقَوْمٍ يَتَفَكَّرُونَ ﴿النحل: ٦٩﴾

سپس بخور از همه میوه‌ها پس روان شو به راه‌های پروردگار خویش هموار برون شود از شکمهای آنها نوشابه‌ای به رنگهای گوناگون در آن است درمانی برای مردم همانا در این است آیتی برای قومی که بیندیشند (به قدرت الله نه عسل!)

و بار دیگر در زبور عمل به احکام و فرایض (نه قرص و دارو) مسبب خلاصی در زمان بیماری و بلا معرفی می گردد:

خوشابحال کسی‌که برای فقیر تفکرمی کند. یهوه او را در روز بلاخلاصی خواهد داد. یهوه او را محافظت خواهد کرد و زنده خواهد داشت. او در زمین مبارک خواهد بود و او را به آرزوی دشمنانش تسلیم نخواهی کرد. یهوه او را بر بستربیماری تایید خواهد نمود. تمامی خوابگاه او رادر بیماریش خواهی گسترانید (مزامیر فصل 41 آیات 1 الی 4)

پس نباید دست روی دست گذاشت! .... بهتر است از همین الان بفکر جمع آوری سرمایه ایمان و عمل صالح بود که از هر قرص و دارو و وسیله ای برای شفا در دوران بیماری کارا تر می باشد. 

بوسیله ی
با این اوصاف مراجعه به پزشک ، شرک محسوب میشود؟
واقعا نباید به پزشک مراجعه کرد؟ !!!!!!!
چنین ادعایی در پاسخ مطرح نیامده.... دکتر از طریق تجویز مواد طبیعی و شیمیایی که آنها را الله خلق کرده به درمان بیمار کمک میکند. دکتر خودش در درمان بیمار نقشی ندارد. راهی را پیشنهاد میکند و اگر الله نخواهد که بیمار شفاء یابد از دست هیچ دارو و درمانی کاری ساخته نیست. پس نقش دکتر صرفا، رهنمودی است نه وسیله ای. الله است که تنها، صاحب قدرت است نه دکتر.
آیا مراجعه به پزشک از دیدگاه وحی جایز است؟
...