چند نمونه از «الاالذين» از قرآن در آیات زیر آمده است كه به نظر مي رسد منظور از آنها ترك عملي است كه قرآن آن را نكوهيده است.
سوره نساء:
آرى منافقان در فروترين درجات دوزخند و هرگز براى آنان ياورى نخواهى يافت (۱۴۵)
إِنَّ الْمُنَافِقِينَ فِي الدَّرْكِ الأَسْفَلِ مِنَ النَّارِ وَلَن تَجِدَ لَهُمْ نَصِيرًا ﴿۱۴۵﴾
مگر كسانى كه توبه كردند و اصلاح نمودند و به خدا تمسك جستند و دين خود را براى خدا خالص گردانيدند كه آنان با مؤمنان خواهند بود و به زودى خدا مؤمنان را پاداشى بزرگ خواهد بخشيد (۱۴۶)
إِلاَّ الَّذِينَ تَابُواْ وَأَصْلَحُواْ وَاعْتَصَمُواْ بِاللّهِ وَأَخْلَصُواْ دِينَهُمْ لِلّهِ فَأُوْلَئِكَ مَعَ الْمُؤْمِنِينَ وَسَوْفَ يُؤْتِ اللّهُ الْمُؤْمِنِينَ أَجْرًا عَظِيمًا ﴿۱۴۶﴾
در اينجا «واخلصوا دينهم» عكس عمل نفاق است يعني «الالذين» شامل كساني مي شود كه ديگر منافق نيستند.
سوره بقره:
كسانى كه نشانه هاى روشن و رهنمودى را كه فرو فرستاده ايم بعد از آنكه آن را براى مردم در كتاب توضيح داده ايم نهفته میدارند آنان را خدا لعنت میكند و لعنت كنندگان لعنتشان می كنند (۱۵۹)
إِنَّ الَّذِينَ يَكْتُمُونَ مَا أَنزَلْنَا مِنَ الْبَيِّنَاتِ وَالْهُدَى مِن بَعْدِ مَا بَيَّنَّاهُ لِلنَّاسِ فِي الْكِتَابِ أُولَئِكَ يَلعَنُهُمُ اللّهُ وَيَلْعَنُهُمُ اللَّاعِنُونَ ﴿۱۵۹﴾
مگر كسانى كه توبه كردند و اصلاح نمودند و آشكار كردند پس بر آنان خواهم بخشود و من توبه پذير مهربانم (۱۶۰)
إِلاَّ الَّذِينَ تَابُواْ وَأَصْلَحُواْ وَبَيَّنُواْ فَأُوْلَئِكَ أَتُوبُ عَلَيْهِمْ وَأَنَا التَّوَّابُ الرَّحِيمُ ﴿۱۶۰﴾
در اينجا هم «الاالذين» با توجه به كلمه «بينوا» شامل كساني مي شود كه ديگر «يكتمون» نيستند.
سوره انشقاق:
و چون بر آنان قرآن تلاوت مىشود چهره بر خاك نمی سايند (۲۱)
وَإِذَا قُرِئَ عَلَيْهِمُ الْقُرْآنُ لَا يَسْجُدُونَ ﴿۲۱﴾
بلكه آنان كه كفر ورزيده اند تكذيب می كنند (۲۲)
بَلِ الَّذِينَ كَفَرُواْ يُكَذِّبُونَ ﴿۲۲﴾
و خدا به آنچه در سينه دارند داناتر است (۲۳)
وَاللَّهُ أَعْلَمُ بِمَا يُوعُونَ ﴿۲۳﴾
پس آنان را از عذابى دردناك خبر ده (۲۴)
فَبَشِّرْهُم بِعَذَابٍ أَلِيمٍ ﴿۲۴﴾
مگر كسانى كه گرويده و كارهاى شايسته كرده اند كه آنان را پاداشى بی منت خواهد بود (۲۵)
إِلَّا الَّذِينَ آمَنُواْ وَعَمِلُواْ الصَّالِحَاتِ لَهُمْ أَجْرٌ غَيْرُ مَمْنُونٍ ﴿۲۵﴾
در اينجا هم «الاالذين» با توجه به «آمنوا و عملواالصالحات» شامل كساني مي شود كه ديگر صفات موجود در آيات 21 تا 24 از جمله «كفروا» را نداشته باشند.
آل عمران:
چگونه خداوند قومى را كه بعد از ايمانشان كافر شدند هدايت می كند با آنكه شهادت دادند كه اين رسول بر حق است و برايشان دلايل روشن آمد و خداوند قوم بيدادگر را هدايت نمی كند (۸۶)
كَيْفَ يَهْدِي اللّهُ قَوْمًا كَفَرُواْ بَعْدَ إِيمَانِهِمْ وَشَهِدُواْ أَنَّ الرَّسُولَ حَقٌّ وَجَاءهُمُ الْبَيِّنَاتُ وَاللّهُ لاَ يَهْدِي الْقَوْمَ الظَّالِمِينَ ﴿۸۶﴾
آنان سزايشان اين است كه لعنت خدا و فرشتگان و مردم همگى برايشان است (۸۷)
أُوْلَئِكَ جَزَآؤُهُمْ أَنَّ عَلَيْهِمْ لَعْنَةَ اللّهِ وَالْمَلآئِكَةِ وَالنَّاسِ أَجْمَعِينَ ﴿۸۷﴾
در آن جاودانه بمانند نه عذاب از ايشان كاسته گردد و نه مهلت يابند (۸۸)
خَالِدِينَ فِيهَا لاَ يُخَفَّفُ عَنْهُمُ الْعَذَابُ وَلاَ هُمْ يُنظَرُونَ ﴿۸۸﴾
مگر كسانى كه پس از آن توبه كردند و درستکارى نمودند كه خداوند آمرزنده مهربان است (۸۹)
إِلاَّ الَّذِينَ تَابُواْ مِن بَعْدِ ذَلِكَ وَأَصْلَحُواْ فَإِنَّ الله غَفُورٌ رَّحِيمٌ ﴿۸۹﴾
در اينجا هم «الاالذين » شامل كساني مي شود كه توبه كنند و اصلاح كنند خود را و «كفروا بعد ايمانهم» نباشند.
سوره هود:
و اگر از جانب خود رحمتى به انسان بچشانيم سپس آن را از وى سلب كنيم قطعا نوميد و ناسپاس خواهد بود )۹(
وَلَئِنْ أَذَقْنَا الإِنْسَانَ مِنَّا رَحْمَةً ثُمَّ نَزَعْنَاهَا مِنْهُ إِنَّهُ لَيَؤُوسٌ كَفُورٌ ﴿۹﴾
و اگر پس از محنتى كه به او رسيده نعمتى به او بچشانيم حتما خواهد گفت گرفتاريها از من دور شد بی گمان او شادمان و فخرفروش است (۱۰)
وَلَئِنْ أَذَقْنَاهُ نَعْمَاء بَعْدَ ضَرَّاء مَسَّتْهُ لَيَقُولَنَّ ذَهَبَ السَّيِّئَاتُ عَنِّي إِنَّهُ لَفَرِحٌ فَخُورٌ ﴿۱۰﴾
مگر كسانى كه شكيبايى ورزيده و كارهاى شايسته كردهاند [كه] براى آنان آمرزش و پاداشى بزرگ خواهد بود (۱۱)
إِلاَّ الَّذِينَ صَبَرُواْ وَعَمِلُواْ الصَّالِحَاتِ أُوْلَئِكَ لَهُم مَّغْفِرَةٌ وَأَجْرٌ كَبِيرٌ ﴿۱۱﴾
در اينجا هم «الاالذين» شامل كساني است كه «صبروا». و چون اين صفت متضاد حالت هاي پديد آمده براي انسان در آيات 9 و 10 مي باشد. پس باز هم مي بينيم افراد در دو طرف «الاالذين » داراي صفات كاملا متضاد هستند.
سوره نور:
و كسانى كه نسبت زنا به زنان شوهردار مىدهند سپس چهار گواه نمیآورند هشتاد تازيانه به آنان بزنيد و هيچگاه شهادتى از آنها نپذيريد و اينانند كه خود فاسقند (۴)
وَالَّذِينَ يَرْمُونَ الْمُحْصَنَاتِ ثُمَّ لَمْ يَأْتُوا بِأَرْبَعَةِ شُهَدَاء فَاجْلِدُوهُمْ ثَمَانِينَ جَلْدَةً وَلَا تَقْبَلُوا لَهُمْ شَهَادَةً أَبَدًا وَأُوْلَئِكَ هُمُ الْفَاسِقُونَ ﴿۴﴾
مگر كسانى كه بعد از آن توبه كرده و به صلاح آمده باشند كه خدا البته آمرزنده مهربان است )۵(
إِلَّا الَّذِينَ تَابُوا مِن بَعْدِ ذَلِكَ وَأَصْلَحُوا فَإِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَّحِيمٌ ﴿۵﴾
در اينجا هم «الاالذين» شامل كساني است كه از تمام صفات قبل از اين كلمه يعني آنچه در آيه 4 بيان شده توبه كنند.
مائده:
سزاى كسانى كه با خدا و پيامبر او مى جنگند و در زمين به فساد می كوشند جز اين نيست كه كشته شوند يا بر دار آويخته گردند يا دست و پايشان در خلاف جهت يكديگر بريده شود يا از آن سرزمين تبعيد گردند اين رسوايى آنان در دنياست و در آخرت عذابى بزرگ خواهند داشت (۳۳)
إِنَّمَا جَزَاء الَّذِينَ يُحَارِبُونَ اللّهَ وَرَسُولَهُ وَيَسْعَوْنَ فِي الأَرْضِ فَسَادًا أَن يُقَتَّلُواْ أَوْ يُصَلَّبُواْ أَوْ تُقَطَّعَ أَيْدِيهِمْ وَأَرْجُلُهُم مِّنْ خِلافٍ أَوْ يُنفَوْاْ مِنَ الأَرْضِ ذَلِكَ لَهُمْ خِزْيٌ فِي الدُّنْيَا وَلَهُمْ فِي الآخِرَةِ عَذَابٌ عَظِيمٌ ﴿۳۳﴾
مگر كسانى كه پيش از آنكه بر ايشان دستيابيد توبه كرده باشند پس بدانيد كه خدا آمرزنده مهربان است (۳۴)
إِلاَّ الَّذِينَ تَابُواْ مِن قَبْلِ أَن تَقْدِرُواْ عَلَيْهِمْ فَاعْلَمُواْ أَنَّ اللّهَ غَفُورٌ رَّحِيمٌ ﴿۳۴﴾
در اينجا هم «الاالذين» شامل كساني مي شود كه از صفات بيان شده در آيه 33 توبه كنند.
نمونه هاي بيشتري هم مي توان يافت به هر حال نتيجه اي كه مي گيريم اين است كه در تمام آيات صفات بيان شده در دو سوي كلمه «الاالذين» متضاد بود.
شاید بهتر آن باشد که "الا الذین" را " و نه کسانی که " معنی کنیم.