کاملا بی پایه و اساس است.
1) صحیفه غزل غزل ها، آیاتی است که طی آن گفتگوی "حکمت" با "انسان" به تصویر کشیده شده است. در آیات این صحیفه، حکمت عاشق و سینه چاک هر انسان طالب حکمت است که با ادبیاتی تمثیلی و بی بدیل این ارتباط میان کلام الله و انسان بیان شده است.
2) واژۀ מחמד از ریشه חמ بوجود آمده که به عملکرد عمومی "مطلوب بودن و مورد پسند بودن " دلالت دارد و در فصل 5 آیه 16 به چیزی که مورد طبع و میل باشد دلالت دارد نه به اسمی خاص!
با توجه به نکته 1، مشخص می گردد که صحیفه غزل غزل ها هیچ ارتباطی به محمدنبی که قرآن بر او نازل شده، ندارد.