به آیه ذیل از صحیفه یوشع دقت کنید:
و بعد از وفات یوشع واقع شد که بنی‌اسرائیل از خداوند سوال کرده، گفتند: «کیست که برای ما بر کنعانیان، اول برآید و باایشان جنگ نماید؟» خداوند گفت: «یهودابرآید، اینک زمین را به‌دست او تسلیم کرده‌ام. (صحیفه یوشع فصل 1 آیات 1 و2)
حسب مثال فوق مشخص می شود که صرف اینکه الله امری را تکلم بفرماید به معنای محقق شدن و قطعی شدن آن است. در آیه فوق الله می فرماید که کنعانیان را به یهودا تسلیم کرده ام، پس شکست کنعانیان قطعی است. اما اینکه یهودا می بایست به صف بایستد و به جنگ برود و کارزار کند، مراحل زمینی آن است که شامل مرور زمان و طی مراحل می باشد و دخلی به امر پروردگار ندارد.
پس کن فیکون به آنی و قطعی بودن امر پروردگار اشاره دارد اما تجلی دنیوی آن مستلزم طی مراحل و گذر زمان است.
صبر نیز همان اطمینان و امید داشتن قطعی به امر پروردگار است:
.... وَكَانَ أَمْرُ اللَّهِ مَفْعُولًا
نمونه ای از قرآن:
آیات 21 تا 26 سوره مائده است که الله سرزمین مقدس را به بنی اسرائیل تسلیم می کند. لیکن ایشان می گویند که در آن قومی قوی هیکل هستند إِنَّ فِيهَا قَوْمًا جَبَّارِينَ و بجز دو نفر که در تورات هم مکتوب است، همه بنی اسرائیل جا زده و به جنگ نمی آیند! الله نیز 40 سال آن سرزمین را بر بنی اسرائیل حرام می کند و می فرماید که بجز این دو نفر هیچ کس از قوم ، سرزمین مقدس را نخواهد دید و ورود به سرزمین مقدس به فرزندان این قوم داده می شود.
.... وَكَانَ أَمْرُ اللَّهِ مَفْعُولًا