و اگر در آنچه بر تو نازل كرده‌ايم ترديد دارى، از آنها كه كتابهای پيش از تو را مى‌خوانند سؤال كن... ﴿سوره يونس: آیۀ ٩٤﴾
+2 امتیاز

منظور از خلقت آسمانها و زمین در شش روز چیست؟

در قرآن و تورات اشاره شده است که خلقت آسمانها و زمین در شش روز می باشد. آیا این شش روز همان شش شبانه روز است؟

آیات مرتبط از تورات: صحیفه پیدایش فصل 1

آیات مرتبط از قرآن:

الَّذِي خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ وَمَا بَيْنَهُمَا فِي سِتَّةِ أَيَّامٍ ثُمَّ اسْتَوَىٰ عَلَى الْعَرْشِ الرَّحْمَٰنُ فَاسْأَلْ بِهِ خَبِيرًا ﴿الفرقان: ٥٩﴾

آنکه آفرید آسمانها و زمین و آنچه میان آنها است در شش روز سپس استوار شد بر عرش خداوند مهربان پس بپرس بدو آگهی را

در میان متنی (چند کتاب) بوسیله ی
برچسب گذاری دوباره بوسیله ی
با سلام،
جوابی که من برای این سؤال دارم بیش از 8000 کاراکتر میباشد و وبسایت آن را ضبط نمیکند. امّا در این کانال میتوانید بطور مفصل آن را ببینید و بشنوید.

https://www.youtube.com/channel/UCL9E_L344KigwGdOzPVDnIg
پاسخ تان را در دو بخش پست کنید و آنرا اینطور تیتر بزنید: "پاسخ من به سوال شما" و "ادامه پاسخ من"

1 پاسخ

+1 امتیاز

پاسخ من به سوال شما:

خدا آسمانها و زمین یعنی منظومه ی شمسی ما را در شش روز یا به عبارتی دیگر در شش دوره ی زمانی که می تواند میلیارد ها سال باشد، آفرید. عمر تقریبی منظومه ی شمسی ما 4.5 میلیارد سال است.

 واژه ی اَیّام، مفردِ آن یَوم به معنی روز، از سپيده دم تا غروب آفتاب یا مطلقِ وقت و زمان میباشد. (« ذَخَرْتُك لهذا اليومِ »: براى اين وقت (زمان) تو را ذخيره كرده بودم.)

واژه ی یوم، واحدی از شمارش زمان می باشد که طول آن محدود است ولی معین نیست و کاربردِ قرآنی آن می تواند بیست و چهار ساعت، هزار سال، پنجاه هزار سال و یا میلیارد ها سال باشد. در آیات زیر باید واژه ی یوم را زمان ترجمه کرد.

در سوره های حج آیه ۴٧ و سجده آیه ۵ صحبت از روزی است که مدّتِ آن هزار سالِ قمری طول می کشد و در سوره ی معارج آیه ۴ صحبت از روزی شده که مدّتِ آن پنجاه هزار سالِ قمری است.

سوره حج آیه ۴٧

و هر چه سریع  از تو عذابِ آخرت را می خواهند

و خدا هرگز وعده خود را نشكند

و یک زمان نزدِ پروردگارت است

که طول آن به اندازه ی هزار سالیست که شما می شمارید.

وَ يَسْتَعْجِلُونَكَ بِالْعَذَابِ

وَ لَن يُخْلِفَ اللَّهُ وَعْدَهُ

وَ إِنَّ يَوْمًا عِندَ رَبِّكَ

كَأَلْفِ سَنَةٍ مِّمَّا تَعُدُّونَ

22:47

سوره سجده آیه ۵

قانونِ زمين را از آسمان مدیریت می کند

سپس آن قانون به سوی خدا بالا خواهد رفت

در یک زمان كه طول آن به اندازه ی هزار سالیست که شما می شمارید.

يُدَبِّرُ الْأَمْرَ مِنَ السَّمَاء إِلَى الْأَرْضِ

ثُمَّ يَعْرُجُ إِلَيْهِ

فِي يَوْمٍ كَانَ مِقْدَارُهُ أَلْفَ سَنَةٍ مِّمَّا تَعُدُّونَ

32:5

سوره معارج آیه ۴

فرشتگان و روح بسويش بالا خواهند رفت

در یک زمان كه طول آن پنجاه هزار سال است

تَعْرُجُ الْمَلَائِكَةُ وَ الرُّوحُ إِلَيْهِ

فِي يَوْمٍ كَانَ مِقْدَارُهُ خَمْسِينَ أَلْفَ سَنَةٍ

70:4

 

در کتاب مزامیر فصل 90 آیه ی 4 نیز میخوانیم که هزار سال در نظر خدا مثل یک روز و یا پاسی از شب است. و از سیاق آیات میتوان این نتیجه را گرفت که این هزار سال با زنده شدن مردگان و شروع زندگی آخرت در ارتباط است، مثل آیه ی 47 از سوره ی حج.

کتاب مزامیر فصل 90  ترجمه قدیم

۱ ای‌ خداوند مسكن‌ ما تو بوده‌ای‌، در جمیع‌ نسل‌ها،

۲ قبل‌ از آنكه‌ كوهها به‌ وجود آید و زمین‌ و ربع‌ مسكون‌ را بیافرینی‌. از ازل‌ تا به‌ ابد تو خدا هستی‌.

۳ انسان‌ را به‌ غباربرمی‌گردانی‌، و می‌گویی‌ ای‌ بنی‌آدم‌ رجوع‌ نمایید.

۴ زیرا كه‌ هزار سال‌ در نظر تو مثل‌ دیروز است‌ كه‌ گذشته‌ باشد و مثل‌ پاسی‌ از شب‌.

۵ مثل‌ سیلاب‌ ایشان‌ را رُفتْه‌ای‌ و مثل‌ خواب‌ شده‌اند. بامدادان‌ مثل‌ گیاهی‌ كه‌ می‌روید.

۶ بامدادان‌ می‌شكُفَدْ و می‌روید. شامگاهان‌ بریده‌ و پژمرده‌ می‌شود.

کتاب مزامیر فصل 90   ترجمه تفسیری

۱ ای‌ خداوند، تو همیشه‌ پناهگاه‌ ما بوده‌ای‌.

۲ قبل‌ از آنكه‌ دنیا را بیافرینی‌ و كوهها را بوجود آوری‌، تو بوده‌ای‌. تورا ابتداء و انتهایی‌ نیست‌.

۳ انسان‌ را به‌ خاك‌ برمی‌گردانی‌ و می‌گویی‌: «ای‌ خاكیان‌، به‌ خاك‌ تبدیل‌ شوید!»

۴ هزار سال‌ در نظر تو چون‌ یك‌ روز، بلكه‌ چون‌ یك‌ ساعت‌ است‌.

۵ تو انسان‌ را چون‌ سیلاب‌ از جای‌ بر می‌كنی‌ و می‌بری‌. زندگی‌ او خوابی‌ بیش‌ نیست‌.

۶ او مانند گیاهی‌ است‌ كه‌ صبح‌ می‌روید و می‌شكفد ولی‌ عصر پژمرده‌ و خشك‌ می‌شود.

 

کتاب دانیال فصل 12 آیه 7 نیز اشاره ای به یک زمان، دو زمان و نصف زمان میکند که منظور از آنها یک هزار سال، دو هزار سال و پانصد سال میباشد.

ترجمه قدیم

۷ و آن مرد ملبّس به کتان را که بالای آبهای نهر ایستاده بود شنیدم که دست راست و دست چپ خود را بسوی آسمان برافراشته، به حی ابدی قسم خورد که برای زمانی و دو زمان و نصف زمان خواهد بود و چون پراکندگی قوّت قوم مقدّس به انجام رسد، آنگاه همه این امور به اتمام خواهد رسید.

ترجمه تفسیری

۷ او در جواب، دو دست خود را بسوی آسمان بلند کرد و به خدایی که تا ابد باقی است قسم خورد و گفت: «این وضع تا سه سال و نیم طول خواهد کشید. وقتی ظلم و ستمی که بر قوم خدا می‌شود پایان یابد، این وقایع نیز به پایان خواهد رسید.»

پس بنابر این نباید واژه ی یوم را، در قرآن و کتاب مقدس، همیشه بعنوان یک شبانه روز ترجمه کرد.

بوسیله ی
ویرایش شده بوسیله ی
با تشکر.
همچنین باید توجه کرد که طلوع و غروب خورشید تنها برای ناظر زمینی معنا و مفهوم دارد و برای پروردگار واژۀ یوم به "مرحله انجام کاری" دلالت دارد نه به گذر 12 یا 24 ساعت.
نکته ی منطقی و مهمّی را عنوان کردید که کاملاً با آن موافق هستم.
با تشکر و احترام
...