موت یا مرگ نفس وضعیتی است که همه ما قبلا در آن حضور داشته ایم که نه بینا بودیم و نه شنوا و نه بویایی یا چشایی در ما وجود داشت و نه قلبی داشتیم که بیندیشیم. سپس پروردگار ما را زنده کرد و به ما سمع و بصر و افئده و قلب داد تا ببینیم و بشنویم و بیندیشیم. لیکن همه ما مجددا با رسیدن موت یا مرگ نفس از دنیا بالکل منقطع میشویم همانطور که قبل از تولد نیز منقطع بودیم و از هیچ چیز اطلاعی نداشتیم:
كَيْفَ تَكْفُرُونَ بِاللَّهِ وَكُنتُمْ أَمْوَاتًا فَأَحْيَاكُمْ ثُمَّ يُمِيتُكُمْ ثُمَّ يُحْيِيكُمْ ثُمَّ إِلَيْهِ تُرْجَعُونَ ﴿البقرة: ٢٨﴾
چگونه خدا را منكريد؟ با آنكه مردگانى بوديد و شما را زنده كرد؛ باز شما را مى ميراند باز زنده مى‌كند؛ آنگاه به سوى او بازگردانده مى‌شويد.
این تصور که با مرگ نفس، نفس هنوز قادر به دیدن یا شنیدن است با استناد به آیه فوق باطل است. متاسفانه اینگونه ادعاها ریشه در قصه های خنده دار کتابها و احادیث و روایات شیعه و سنی دارد که معمولا به جهت ایجاد رعب و ترس و مچل کردن عوام نوشته شده است!