یک کلامی هست که هنگامیکه مسیح در بین شهرهای بنی اسرائیل می گشت و موعظه و ابلاغ می کرد که آن انجیل است.
یک کلام دیگری هم هست که پس از رستاخیز و صعود مسیح به آسمان موعظه و ابلاغ شد که آن نیز انجیل است.
این دومی شامل اولی است یعنی آنچکه امروز در قالب چهار صحیفه پیش روی شماست نه تنها حاوی مواعظ و ابلاغات مسیح در بین بنی اسرائیل است بلکه حاوی قصۀ مسیح با شرح و اتصال به کتب قبل از انجیل (تورات و صحف انبیاء) و بیان وقایع مختلفی است که بر مسیح حادث شده است.
آن اولی یعنی مواعظ مسیح، بشارت داده که آن دومی یعنی شرح کامل ماوقع خواهد آمد بطوریکه حواریون آنرا به تدقیق از جانب "احمد" دریافت خواهند کرد و آن روح از جانب الله به دقت همه اموری که بر مسیح حادث شده را بازگو خواهد کرد.
در هر دو حالت هر دو انجیل است، بالاخص آنکه واژۀ انجیل به معنای "خبر خوش" یا בשורת" (بشارت) می باشد.
آیه 48 سوره آل عمران که شما آورده اید به مواعظ و خبرخوشی که مسیح در بین مردم از جانب الله ابلاغ کرد دلالت دارد و آیه 6 سوره صف به بشارت آن رسولی که همه وقایع اتفاق افتاده را به یاد حواریون می آورد دلالت دارد.
پس هر دو انجیل است یکی توسط مسیح در بین مردم موعظه شد و دیگری توسط روحی از جانب الله بنام فارقلیط یا احمد موعظه ها و شرح کل ماوقع را نازل فرمود.