مطابق قرآن در دایره دین و در حوزه عبودیت احدی جز خالق سزاوار اعتنا نیست:
يَا أَيُّهَا النَّاسُ اعْبُدُوا رَبَّكُمُ الَّذِي خَلَقَكُمْ وَالَّذِينَ مِن قَبْلِكُمْ لَعَلَّكُمْ تَتَّقُونَ ﴿البقرة: ٢١﴾
اى مردم، پروردگارتان را كه شما، و كسانى را كه پيش از شما بودهاند آفريده است، عبادت كنيد؛ باشد كه به تقوا گراييد.
اما در لسان تورات و قرآن واژه عبد در معنای عمومی "کارگزار"، "کار کردن" و "خدمتگزار" آمده است:
וכל שיח השדה טרם יהיה בארץ וכל עשב השדה טרם יצמח כי לא המטיר יהוה אלהים על הארץ ואדם אין לעבד את האדמה (صحیفه پیدایش 2:5)
و هیچ نهال صحرا هنوز درزمین نبود و هیچ علف صحرا هنوز نروییده بود، زیرا خداوند خدا باران بر زمین نبارانیده بود و آدمی نبود که کار زمین را بکند
והאלפים והעירים עבדי האדמה בליל חמיץ יאכלו אשר זרה ברחת ובמזרה (صحیفه اشعیاء 30:24)
وگاوان و الاغانت که زمین را شیار مینمایند، آذوقه نمک دار را که با غربال و اوچوم پاک شده است خواهند خورد
این مثال ها از تورات نشان میدهد "عبد" در لسان وحی به معنای عمومی کار کردن و خدمت کردن و خدمتکار بودن نیز هست و در آیاتی که آورده اید "عبد" به معنای خدمتکار می باشد.
لازم به ذکر است که بخش زیادی از دستورات تورات به رعایت حقوق خدمتکاران می پردازد.