نه فقط در آیه 3 سوره مائده بلکه در آیات متعدد قرآن به بحث "اتمام نعمت" اشاره شده :
1) قرآن در مورد سایه، کوه ها و تن پوش ها می فرماید که "آنگونه الله نعمتش را بر شما تمام می گرداند":
وَاللَّهُ جَعَلَ لَكُم مِّمَّا خَلَقَ ظِلَالًا وَجَعَلَ لَكُم مِّنَ الْجِبَالِ أَكْنَانًا وَجَعَلَ لَكُمْ سَرَابِيلَ تَقِيكُمُ الْحَرَّ وَسَرَابِيلَ تَقِيكُم بَأْسَكُمْ كَذَٰلِكَ يُتِمُّ نِعْمَتَهُ عَلَيْكُمْ لَعَلَّكُمْ تُسْلِمُونَ ﴿النحل: ٨١﴾
و خدا از آنچه آفريده، به سود شما سايه‌هايى فراهم آورده و از كوهها براى شما پناهگاه‌هايى قرار داده و براى شما تن‌پوشهايى مقرّر كرده كه شما را از گرما [و سرما] حفظ مى‌كند، و تن‌پوشها [=زره‌ها]يى كه شما را در جنگتان حمايت مى‌نمايد. آنگونه الله نعمتش را بر شما تمام مى‌گرداند، اميد كه شما [به فرمانش] گردن نهيد.
در آیه فوق، قرآن با طرح نشانه های آفرینش به انسان گوشزد می کند که الله نعمتش را بر همه ما انسان ها تمام کرده است.
2) قرآن در مورد وضو و تیمم فرموده "الله می خواهد شما را تطهیر کند و میخواهد نعمتش را برشما تمام گرداند":
يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِذَا قُمْتُمْ إِلَى الصَّلَاةِ فَاغْسِلُوا وُجُوهَكُمْ وَأَيْدِيَكُمْ إِلَى الْمَرَافِقِ وَامْسَحُوا بِرُءُوسِكُمْ وَأَرْجُلَكُمْ إِلَى الْكَعْبَيْنِ وَإِن كُنتُمْ جُنُبًا فَاطَّهَّرُوا وَإِن كُنتُم مَّرْضَىٰ أَوْ عَلَىٰ سَفَرٍ أَوْ جَاءَ أَحَدٌ مِّنكُم مِّنَ الْغَائِطِ أَوْ لَامَسْتُمُ النِّسَاءَ فَلَمْ تَجِدُوا مَاءً فَتَيَمَّمُوا صَعِيدًا طَيِّبًا فَامْسَحُوا بِوُجُوهِكُمْ وَأَيْدِيكُم مِّنْهُ مَا يُرِيدُ اللَّهُ لِيَجْعَلَ عَلَيْكُم مِّنْ حَرَجٍ وَلَكِن يُرِيدُ لِيُطَهِّرَكُمْ وَلِيُتِمَّ نِعْمَتَهُ عَلَيْكُمْ لَعَلَّكُمْ تَشْكُرُونَ ﴿المائدة: ٦﴾
اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد، چون به [عزم] نماز برخيزيد، صورت و دستهايتان را تا آرنج بشوييد؛ و سر و پاهاى خودتان را تا برآمدگى پيشين [هر دو پا] مسح كنيد؛ و اگر جنب‌ايد خود را پاك كنيد [=غسل نماييد]؛ و اگر بيمار يا در سفر بوديد، يا يكى از شما از قضاى حاجت آمد، يا با زنان نزديكى كرده‌ايد و آبى نيافتيد؛ پس با خاك پاك تيمّم كنيد، و از آن به صورت و دستهايتان بكشيد. خدا نمى‌خواهد بر شما تنگ بگيرد، ليكن الله مى‌خواهد شما را پاك، و نعمتش را بر شما تمام گرداند، باشد كه سپاس [او] بداريد.
در آیه فوق، عمل به فرایض پروردگار موجب تطهیر انسان برشمرده شده. همچنین از این رهنمودها با عنوان وسیله اتمام نعمت از سوی پروردگار نام برده شده است.
بررسی آیه 3 سوره مائده:
الف) با مطالعه قبل و بعد آیه کاملا مشخص است که آیه پیرامون مردار، خوک و خون است نه چیزی غیر:
حُرِّمَتْ عَلَيْكُمُ الْمَيْتَةُ وَالدَّمُ وَلَحْمُ الْخِنزِيرِ وَمَا أُهِلَّ لِغَيْرِ اللَّهِ بِهِ وَالْمُنْخَنِقَةُ وَالْمَوْقُوذَةُ وَالْمُتَرَدِّيَةُ وَالنَّطِيحَةُ وَمَا أَكَلَ السَّبُعُ إِلَّا مَا ذَكَّيْتُمْ وَمَا ذُبِحَ عَلَى النُّصُبِ وَأَن تَسْتَقْسِمُوا بِالْأَزْلَامِ ذَٰلِكُمْ فِسْقٌ الْيَوْمَ يَئِسَ الَّذِينَ كَفَرُوا مِن دِينِكُمْ فَلَا تَخْشَوْهُمْ وَاخْشَوْنِ الْيَوْمَ أَكْمَلْتُ لَكُمْ دِينَكُمْ وَأَتْمَمْتُ عَلَيْكُمْ نِعْمَتِي وَرَضِيتُ لَكُمُ الْإِسْلَامَ دِينًا فَمَنِ اضْطُرَّ فِي مَخْمَصَةٍ غَيْرَ مُتَجَانِفٍ لِّإِثْمٍ فَإِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَّحِيمٌ ﴿المائدة: ٣﴾
بر شما حرام شده است: مردار، و خون، و گوشت خوك، و آنچه به نام غير الله منسوب باشد، و [حيوان حلال گوشت] خفه شده، و به چوب مرده، و از بلندى افتاده، و به ضرب شاخ مرده، و آنچه درنده از آن خورده باشد -مگر آنچه را [كه زنده دريافته و خود] سر ببريد- و [همچنين] آنچه براى بتان سربريده شده، و [نيز] قسمت كردن شما [چيزى را] به وسيله تيرهاى قرعه؛ اين [كارها همه] نافرمانىِ [خدا]ست. امروز كسانى كه كافر شده‌اند، از [كارشكنى در] دين شما نوميد گرديده‌اند. پس، از ايشان مترسيد و از من بترسيد. امروز دين شما را برايتان كامل و نعمت خود را بر شما تمام گردانيدم، و اسلام را براى شما [به عنوان] آيينى برگزيدم. و هر كس دچار گرسنگى شود، بى‌آنكه به گناه متمايل باشد [اگر از آنچه منع شده است بخورد]، بى ترديد، خدا آمرزنده مهربان است.
بنابراین این ادعای تشیع که آیه پیرامون امامت است صرفا دروغ و تحریف کلام وحی است.
ب) الله است که خالق همه خوراکیها و نعمت هاست. از اینرو تنها الله است که برای این نعمت ها تعیین تکلیف میکند. آیه 3 سوره مائده تعیین تکلیف شدن خوردنیها و خوراکی ها از سوی پروردگار را بعنوان اتمام نعمت و تکمیل شدن دین برمی شمارد که با توجه به آیات مشابهی که در بالا (پیرامون کوه، سایه، تیمم و وضو) آمد مشخص است که منظور اشاره به بی نقص و بی عیب بودن و کامل شدن دستورات دین می باشد.
توجه شود که در زبان وحی (خلاف فارسی)، اگر چیزی تمام شود یا کامل گردد به معنای مختوم و پایان یافتن و انتهای آن نیست. بلکه همانطور که اشاره شد جلوتر از نعمت هایی چون سایه، کوه، تیمم و وضو نیز بعنوان اتمام نعمت در قرآن نام برده شده است. بعبارت دیگر از منظر کلام وحی، اتمام و اکمال نعمت در همه دستورات و نعمت های الهی هویدا و آشکار است و تنها مختص یک موضوع نمی باشد:
الَّذِي خَلَقَ سَبْعَ سَمَاوَاتٍ طِبَاقًا مَّا تَرَىٰ فِي خَلْقِ الرَّحْمَٰنِ مِن تَفَاوُتٍ فَارْجِعِ الْبَصَرَ هَلْ تَرَىٰ مِن فُطُورٍ ﴿الملك: ٣﴾
همان كه هفت آسمان را طبقه طبقه بيافريد. در آفرينش آن [خداى] بخشايشگر هيچ گونه اختلاف [و تفاوتى] نمى‌بينى. بازبنگر، آيا خلل [و نقصانى] مى‌بينى؟