در ابتدای همین آیه میفرماید که "کلمه" پیش خدا بود. بنابراین اگر کسی پیش شخص دیگری باشد نمیتواند همان شخص باشد.
علاوه بر این با توجه به متن کتاب مقدس میتوان دریافت که "خدا" در جمله "کلمه خدا بود" ، معنی توصیفی دارد و به معنی "خدایی" است که در ترجمه های قدیم این آیه بصورت زیر معنی شده است .
در ابتدا کلمه بود و کلمه نزد خدا بود و کلمه خدایی بود. ( جیمز ل. تومانک )
این ساختار را در صحیفه یوحنا باب 6 آیه 70 نیز میتوان یافت.
عيسي بديشان جواب داد: آيا من شما دوازده را برنگزيدم و حال آنكه يكي از شما ابليسي است.
در این آیه نیز "ابلیس" معنی توصیفی دارد که در تمامی ترجمه ها میبینیم "ابلیسی" معنی شده است و به معنی داشتن خصوصیات شیطانی است و هیچ وقت از این آیه نمیتوان برداشت کرد که یکی از حواریون همان "ابلیس" است.
بنابراین منظور از "کلمه خدایی بود " این است که کلمه ویژگی های خدایی دارد و صاحب قدرت است که با بقیه کتاب مقدس نیز هماهنگی دارد. همچنین در تصدیق این آیه در قرآن میبینیم که این ویژگی نیز بیان شده است.
ذِى قُوَّةٍ عِندَ ذِى ٱلْعَرْشِ مَكِينٍۢ [٨١:٢٠]
نيرومند، در نزد خداوند عرش، صاحب مكانت،