منظور از "ظاهر شدن" خدا در آیات مختلف صحیفه های تورات، تجلی جلال خداوند است نه خود او. به عنوان مثال:
جلال خداوند از دل آتش با بنی اسرائیل سخن میگوید:
و یهوه با شما از میان آتش متکلم شد، و شما آواز کلمات را شنیدید، لیکن صورتی ندیدید، بلکه فقط آواز را شنیدید (تورات صحیفه تثنیه فصل 4 آیه 12)
توجه شود که منظور از تکلم یهوه با هر انسانی در تورات، سخن گفتن یهوه از وراء جلال الهی است بطوریکه در آیه فوق تاکید شده که "لیکن صورتی ندیدید و فقط آواز را شنیدید". این مهم در سخنان پروردگار به موسی صریحا بیان شده است:
و گفت روی مرا نمی توانی دید، زیرا انسان نمی تواند مرا ببیند و زنده بماند (تورات صحیفه خروج فصل 33 آیه 20)
در مورد ابراهیم نیز به همین ترتیب، جلال خداوند در قالب تنوری پر دود و چراغی مشتعل با ابراهیم عهد و پیمان می بندد:
و واقع شد که چون آفتاب غروب کرده بود و تاریک شد، تنوری پر دود و چراغی مشتعل ازمیان آن پاره‌ها گذر نمود. 18 در آن روز، خداوند با ابرام عهد بست و گفت: «این زمین را از نهر مصرتا به نهر عظیم، یعنی نهر فرات، به نسل توبخشیده‌ام، 19 یعنی قینیان و قنزیان و قدمونیان وحتیان و فرزیان و رفائیان، 20 و اموریان و کنعانیان و جرجاشیان و یبوسیان را.» (تورات صحیفه پیدایش فصل 15 آیات 17 تا 21)
بنابراین اشاره به "ظاهر شدن" خداوند بر ابراهیم، اشاره به سخن گفتن خداوند با ابراهیم از وراء جلال الهی است. قرآن نیز در تایید می فرماید:
وَمَا كَانَ لِبَشَرٍ أَن يُكَلِّمَهُ اللَّهُ إِلَّا وَحْيًا أَوْ مِن وَرَاءِ حِجَابٍ أَوْ يُرْسِلَ رَسُولًا فَيُوحِيَ بِإِذْنِهِ مَا يَشَاءُ إِنَّهُ عَلِيٌّ حَكِيمٌ ﴿الشورى: ٥١﴾
و هيچ بشرى را نرسد كه الله با او سخن گويد جز [از راه] وحى يا از فراسوى حجابى، يا فرستاده‌اى بفرستد و به اذن او هر چه بخواهد وحى نمايد. آرى، اوست بلندمرتبه سنجيده‌كار.