سنگ محک سنجش "فساد" در تورات و انجیل و قرآن عمل به "عهد" یا همان دستورات نازل شده در کتاب است:
الَّذِينَ يُوفُونَ بِعَهْدِ اللَّهِ وَلَا يَنقُضُونَ الْمِيثَاقَ ﴿الرعد: ٢٠﴾
همانان كه به عهد الله وفادارند و عهد [او] را نمى‌شكنند.
حتی قرآن نیز بنی اسرائیل را به رعایت عهدالهی فرا خوانده که در تورات ملزم به پایبندی بدان شده اند:
يَا بَنِي إِسْرَائِيلَ اذْكُرُوا نِعْمَتِيَ الَّتِي أَنْعَمْتُ عَلَيْكُمْ وَأَوْفُوا بِعَهْدِي أُوفِ بِعَهْدِكُمْ وَإِيَّايَ فَارْهَبُونِ ﴿البقرة: ٤٠﴾
اى فرزندان اسرائيل، نعمتهايم را كه بر شما ارزانى داشتم به ياد آريد، و به پيمانم وفا كنيد، تا به پيمانتان وفا كنم، و تنها از من بترسيد.
بنابراین تنفر پروردگار و کراهت او نسبت به کفر و پیمان شکنی بندگان است:
... وَلَا يَرْضَىٰ لِعِبَادِهِ الْكُفْرَ وَإِن تَشْكُرُوا يَرْضَهُ لَكُمْ ... ﴿الزمر: ٧﴾
...و براى بندگانش كفران را نمی پسندد، و اگر سپاس داريد آن را براى شما مى‌پسندد، ...
آنچکه در زمان موسی و سلیمان و محمد جزوی از میثاق الهی بود، در زمان ابراهیم، نوح یا آدم هنوز مقرر نشده نبود و از اینروست که تنفر و خشم پروردگار با محتوای متن عهد الهی یا محتوای کتاب الهی نازل شده بر هر قوم رابطه ای مستقیم دارد:
لِّكُلِّ أُمَّةٍ جَعَلْنَا مَنسَكًا هُمْ نَاسِكُوهُ فَلَا يُنَازِعُنَّكَ فِي الْأَمْرِ وَادْعُ إِلَىٰ رَبِّكَ إِنَّكَ لَعَلَىٰ هُدًى مُّسْتَقِيمٍ ﴿الحج: ٦٧﴾
براى هر امتى مناسكى قرار داديم كه آنها بدان عمل مى‌كنند، پس نبايد در اين امر با تو به ستيزه برخيزند، به راه پروردگارت دعوت كن، زيرا تو بر راهى راست قرار دارى.
بدستور آیه فوق، نه تنها در کتاب های دین اسلام شرایع مختلف و متفاوت است بلکه کسی نیز حق ستیزه و ایرادجویی در این تفاوت ها را ندارد.
نتیجه :
صرف رجوع و ازدواج مجدد با زنی که قبلا طلاق داده شده، حرام یا حلال، یا سبب تنفر و خشم پروردگار نیست. بلکه آنچکه زیر ذره بین است آن است که این حکم در کدام کتاب و برای کدام مخاطب بعنوان عهد و میثاق مقرر شده است. بسته به این شرایط است که عدول یا تخطی از آن حکم رجوع، سبب خشم و تنفر الهی است. همانطور که اشاره کردید در تورات پروردگار آنرا حرام و در قرآن آنرا جایز شمرده است:
وَأَنزَلْنَا إِلَيْكَ الْكِتَابَ بِالْحَقِّ مُصَدِّقًا لِّمَا بَيْنَ يَدَيْهِ مِنَ الْكِتَابِ وَمُهَيْمِنًا عَلَيْهِ فَاحْكُم بَيْنَهُم بِمَا أَنزَلَ اللَّهُ وَلَا تَتَّبِعْ أَهْوَاءَهُمْ عَمَّا جَاءَكَ مِنَ الْحَقِّ لِكُلٍّ جَعَلْنَا مِنكُمْ شِرْعَةً وَمِنْهَاجًا وَلَوْ شَاءَ اللَّهُ لَجَعَلَكُمْ أُمَّةً وَاحِدَةً وَلَٰكِن لِّيَبْلُوَكُمْ فِي مَا آتَاكُمْ فَاسْتَبِقُوا الْخَيْرَاتِ إِلَى اللَّهِ مَرْجِعُكُمْ جَمِيعًا فَيُنَبِّئُكُم بِمَا كُنتُمْ فِيهِ تَخْتَلِفُونَ ﴿المائدة: ٤٨﴾
و ما اين كتاب [=قرآن] را به حق به سوى تو فرو فرستاديم، در حالى كه تصديق‌كننده كتابهاى پيشين و حاكم بر آنهاست. پس ميان آنان بر وفق آنچه خدا نازل كرده حكم كن، و از هواهايشان [با دور شدن] از حقى كه به سوى تو آمده، پيروى مكن. براى هر يك از شما [امتها] شريعت و راه روشنى قرار داده‌ايم. و اگر خدا مى‌خواست شما را يك امت قرار مى‌داد، ولى [خواست] تا شما را در آنچه به شما داده است بيازمايد. پس در كارهاى نيك بر يكديگر سبقت گيريد. بازگشت [همه] شما به سوى خداست؛ آنگاه در باره آنچه در آن اختلاف مى‌كرديد آگاهتان خواهد كرد.