مطابق آیات قرآن کریم، تنها الله "امیر" مومنان است:
وَالَّذِينَ يَصِلُونَ مَا أَمَرَ اللَّهُ بِهِ أَن يُوصَلَ وَيَخْشَوْنَ رَبَّهُمْ وَيَخَافُونَ سُوءَ الْحِسَابِ ﴿الرعد: ٢١﴾
و آنان كه آنچه را الله به روی آوردن بدان امر کرده روی می آورند و از پروردگارشان مى‌ترسند و از سختى حساب بيم دارند.
حتی پیامبر نیز حق فتوا دادن یا اضافه کردن یا کم کردن حکمی را در دین ندارد:
وَيَسْتَفْتُونَكَ فِي النِّسَاءِ قُلِ اللَّهُ يُفْتِيكُمْ فِيهِنَّ وَمَا يُتْلَىٰ عَلَيْكُمْ فِي الْكِتَابِ فِي يَتَامَى النِّسَاءِ اللَّاتِي لَا تُؤْتُونَهُنَّ مَا كُتِبَ لَهُنَّ وَتَرْغَبُونَ أَن تَنكِحُوهُنَّ وَالْمُسْتَضْعَفِينَ مِنَ الْوِلْدَانِ وَأَن تَقُومُوا لِلْيَتَامَىٰ بِالْقِسْطِ وَمَا تَفْعَلُوا مِنْ خَيْرٍ فَإِنَّ اللَّهَ كَانَ بِهِ عَلِيمًا ﴿النساء: ١٢٧﴾
و در باره زنان، از تو فتوا می خواهند. بگو: «الله در باره آنان به شما فتوا مى‌دهد، و [نيز] در باره آنچه در قرآن بر شما تلاوت مى‌شود: در مورد زنان يتيمى كه حق مقرر آنان را به ايشان نمى‌دهيد و تمايل به ازدواج با آنان داريد، و [در باره] كودكان ناتوان و اينكه با يتيمان [چگونه] به داد رفتار كنيد [پاسخگر شماست].» و هر كار نيكى انجام دهيد، قطعاً خدا به آن داناست.
تورات مقدس نیز بر همین نکته تاکید کرده است:
بر کلامی که من به شما امر می‌فرمایم چیزی میفزایید و چیزی از آن کم منمایید، تا اوامر یهوه خدای خود را که به شماامر می‌فرمایم، نگاه دارید (تورات صحیفه تثنیه فصل 4 آیه 2)
نتیجه:
بر اساس آیات فوق، هیچ کدخدا، رئیس، مدیر، وزیر یا پادشاه یا اولی الامری حق ندارد اوامر دین الله را تغییر داده یا بدان چیزی اضافه کرده یا از آن کم نماید. بنابراین، موضوع هرگونه ریاست در جامعه دخالت در دین الله نباید باشد و ریاست جامعه نمی تواند در دایره دین الله وارد شده و در آن دخل و تصرف نماید.
بنابراین اگر با چنین شرطی بتوان مدیر یا رئیسی را در جامعه قرار داد، به شرطی که در دایره دین الله و اوامرش دخالت نکند، پس اشکالی بر وجود یا عدم وجود یک مدیر در جامعه نیست. اشکال و ایراد وقتی بوجود می آید که ریاست جامعه، پا در کفش الله کند و با وضع کردن حرام و حلال ها، اقدام به تحریف دین و گمراه سازی افراد نماید:
وَلَا تَقُولُوا لِمَا تَصِفُ أَلْسِنَتُكُمُ الْكَذِبَ هَٰذَا حَلَالٌ وَهَٰذَا حَرَامٌ لِّتَفْتَرُوا عَلَى اللَّهِ الْكَذِبَ إِنَّ الَّذِينَ يَفْتَرُونَ عَلَى اللَّهِ الْكَذِبَ لَا يُفْلِحُونَ ﴿النحل: ١١٦﴾
و براى آنچه زبان شما به دروغ مى‌پردازد، نگوييد: «اين حلال است و آن حرام » تا بر الله دروغ بنديد، زيرا كسانى كه بر الله دروغ مى‌بندند رستگار نمى‌شوند.