و اگر در آنچه بر تو نازل كرده‌ايم ترديد دارى، از آنها كه كتابهای پيش از تو را مى‌خوانند سؤال كن... ﴿سوره يونس: آیۀ ٩٤﴾

به پرسش و پاسخ از قرآن، انجیل و تورات خوش آمدید!

برای شرکت در پرسش و پاسخ ها از طریق گزینۀ عضویت در بالای سایت ثبت نام فرمایید. مطالعۀ قوانین سایت را فراموش ننمایید. با تشکر!

+2 امتیاز
همانطور که میدانیم در کتاب خروج باب 3 خداوند متعال می فرمایند:

از این پس نام من یهوه خواهد بود و همگان من را از این پس به این نام خواهند شناخت

پس چرا در قران الله را به عنوان خدا معرفی می کند؟
در معنی کلمات بوسیله ی
برچسب گذاری دوباره بوسیله ی
نمونه آیاتی که یهود برای ردمحمدرسول الله استناد میکنند با این توجیه که اسم خاص خدای ما یهوه است واسم خدای شما الله
خروج ۳
خدا باز به موسی گفت، به بنی‌اسرائیل چنین بگو، یهوه خدای پدران شما، خدای ابراهیم و خدای اسحاق و خدای یعقوب، مرا نزد شما فرستاده. این است نام من تا ابدالآباد

تثنیه ۱۳
اگر در بین شما انبیاء و یا تعبیر کنندگان خواب وجود داشته باشند که به شما وعدۀ معجزه ای را بدهند
۲ و آن معجزه هم ظهور کند، اما بگویند: «بیائید که خدایان مردم دیگر را که شما هرگز نپرستیده اید، پرستش کنیم.»
۳ شما نباید به حرف آن ها گوش بدهید، زیرا خداوند شما را امتحان می کند که آیا واقعاً خداوند، خدای خود را با تمامی قلب و جان خود دوست دارید یا نه.
ممنون

1 پاسخ

+1 امتیاز

در لسان وحی کلمات دارای عملکرد می باشند. این بدان معناست که واژگانی چون "یهوه" و "الله" برچسب یا مارک نیستند بلکه در هر دو کتاب وحی دارای عملکرد هستند. به زبان دیگر، یهوه نامیده شدن خدا یا الله نامیده شدن خدا از روی عملکرد مد نظر در آن فراز یا آیات کلام وحی است. حال به نکات ذیل توجه فرمایید:

1) خداوند با نام یهوه بر آدم، لامک پدر نوح، نوح، نمرود، اقوام پس از نوح، ابراهیم، اسحاق، یعقوب ظاهر شده است و در کتاب پیدایش آیات بسیاری برای تک تک موارد فوق موجود است. بنابراین، اسم یهوه فقط مختص به تورات نیست بلکه خداوند از زمان آدم با همین اسم بر بشریت ظاهر شده است. 

2) واژه یهوه از ریشه هوه می آید که در صرف "اهوه" ، "تهوه" و در نهایت "یهوه" شکل میگیرد که به معنای "او هست" می باشد. اما از آنجا که فعل ناقص است در زبان فارسی آن را اینطور ترجمه میکنند:

یهوه = او بود، هست و خواهد بود (فعل ناقص به کاری که پایان نپذیرفته دلالت دارد و لذا شامل همه زمانهاست)

بنابراین، یهوه یک برچسب یا نامی بی معنا نیست. بلکه واژه ای است که به عملکردی مشخص دلالت دارد که همان جاودانه بودن و قائم بودن خداوند است که در قرآن به دفعات به این مشخصه پروردگار اشاره شده است.

 وَلَقَدْ عَلِمْنَا الْمُسْتَقْدِمِينَ مِنكُمْ وَلَقَدْ عَلِمْنَا الْمُسْتَأْخِرِينَ ﴿الحجر: ٢٤﴾

و به يقين، پيشينيان شما را شناخته‌ايم و آيندگان [شما را نيز] شناخته‌ايم.

3) معنای واژۀ الله قبلا در این پست تشریح شده است.

نتیجه:

استحضار داشته باشید که در مطالعه کلام وحی، کلمات دارای عملکرد هستند و این عملکردها در خود لسان وحی به تفصیل تشریح شده است. بنابراین، چنانچه این عملکردها حذف شوند، از کلام هیچ چیزی الا مجموعه ای از فونت های تهی از معنا باقی نمی ماند. این در حالی است که آیات متعدد تورات و قرآن به تشریح عملکرد یهوه و الله پرداخته و این اسامی که همان خصوصیت های خداوند می باشد را توضیح داده اند. از اینروست که می فرماید:

 قُلِ ادْعُوا اللَّهَ أَوِ ادْعُوا الرَّحْمَٰنَ أَيًّا مَّا تَدْعُوا فَلَهُ الْأَسْمَاءُ الْحُسْنَىٰ وَلَا تَجْهَرْ بِصَلَاتِكَ وَلَا تُخَافِتْ بِهَا وَابْتَغِ بَيْنَ ذَٰلِكَ سَبِيلًا ﴿الإسراء: ١١٠﴾

بگو: «الله را بخوانيد يا رحمان را بخوانيد، هر كدام را بخوانيد، براى او اسامی نيكوتر است.» و نمازت را به آوازِ بلند مخوان و بسيار آهسته‌اش مكن، و ميان اين [و آن‌] راهى [ميانه‌] جوى.

بوسیله ی
خیلی ممنون بسیارعالی وجامع
درکتب مقدس اسم هرشخص عملکرد یاصفتی ازآن شخص را به ما میشناساند نه برند اورا.
همانطور که رسول بعداز عیسی (روح القدس)به احمد مسمی شده است ودرآیه گفته شده اسمه احمد یعنی عملکرد احمد بودن را دارد نه اینکه برندش احمد باشد.
با تشکر از شما خیلی جالب پاسخ دادید هر چند که بنظرم جهود یک دلیل قوی (بدون بهانه)دارد تا اسلام نیاورد انهم ایات سفر خروج ۳ می باشد.
...