منظور از دو دریای شور و شیرین درقرآن چیست؟

Question

منظور از دو دریای شور وشیرین  ومخلوط نشدن آن دوچیست؟

-وَهُوَ الَّذِي مَرَجَ الْبَحْرَيْنِ هَذَا عَذْبٌ فُرَاتٌ وَهَذَا مِلْحٌ أُجَاجٌ وَجَعَلَ بَيْنَهُمَا بَرْزَخًا وَحِجْرًا مَحْجُورًا ﴿۵۳ سوره فرقان)

و اوست كسى كه دو دريا را موج‏زنان به سوى هم روان كرد اين يكى شيرين [و] گوارا و آن يكى شور [و] تلخ است و ميان آن دو مانع و حريمى استوار قرار داد ( ۵۳  سوره فرقان )

-مَرَجَ الْبَحْرَيْنِ يَلْتَقِيَانِ ﴿۱۹ رحمن)

دو دريا را [به گونه‏ اى] روان كرد [كه] با هم برخورد كنند (۱۹ رحمن)

Answer 1

با رجوع به آیات دیگر قرآن دلیل اشاره خداوند به البحرین نیز مشخص می گردد:

وَهُوَ الَّذِي أَنشَأَ جَنَّاتٍ مَّعْرُوشَاتٍ وَغَيْرَ مَعْرُوشَاتٍ وَالنَّخْلَ وَالزَّرْعَ مُخْتَلِفًا أُكُلُهُ وَالزَّيْتُونَ وَالرُّمَّانَ مُتَشَابِهًا وَغَيْرَ مُتَشَابِهٍ كُلُوا مِن ثَمَرِهِ إِذَا أَثْمَرَ وَآتُوا حَقَّهُ يَوْمَ حَصَادِهِ وَلَا تُسْرِفُوا إِنَّهُ لَا يُحِبُّ الْمُسْرِفِينَ ﴿الأنعام: ١٤١﴾

و اوست كسى كه باغهايى افراشته و غیرافراشته، و خرمابن، و كشتزار با ميوه‌هاى گوناگون آن، و زيتون، و انار، شبيه به يكديگر و غير شبيه پديد آورد. از ميوه آن -چون ثمر داد- بخوريد، و حق [بينوايان از] آن را روز بهره‌بردارى از آن بدهيد، و[لى‌] زياده‌روى مكنيد كه او اسرافكاران را دوست ندارد.

همانطور که در آیه فوق نیز بیان شده، الله خداوندی است که از هر چیز غیر آنرا نیز خلق فرموده است. از اینرو با نگاهی به آیات 19 سوره رحمن و 53 سوره فرقان که پیرامون آب دریاها می باشد مشخص می شود که همین امضاء خلقت الهی در خلقت آب هَذَا عَذْبٌ فُرَاتٌ وَهَذَا مِلْحٌ أُجَاجٌ نیز رعایت شده است. 

کلام وحی با اشاره به این ضدیت ها در عالم هستی که توسط الله خلق و هدایت شده اند، به انسان یادآوری میکند که این الله است که تنها "قدرت" آسمانها و زمین و هرچه در آنهاست و غیر از الله کسی دارای "قدرتی" در عالم نمی باشد:

قُلِ ادْعُوا الَّذِينَ زَعَمْتُم مِّن دُونِ اللَّهِ لَا يَمْلِكُونَ مِثْقَالَ ذَرَّةٍ فِي السَّمَاوَاتِ وَلَا فِي الْأَرْضِ وَمَا لَهُمْ فِيهِمَا مِن شِرْكٍ وَمَا لَهُ مِنْهُم مِّن ظَهِيرٍ ﴿سبإ: ٢٢﴾

بگو: «كسانى را كه جز الله پنداشته‌ايد صدا بزنید؛ هموزن ذرّه‌اى نه در آسمانها و نه در زمين مالك هیچ نيستند، و مشارکتی در آن دو ندارند، و الله از ميان آنان پشتيبانى ندارد.»

نتیجه:

پروردگار با اشاره به مصادیق خلقت در کلام وحی تورات، انجیل و قرآن، دائما توجه مخاطب را به قدرت لایزال و یکتای الهی جلب می کند تا مخاطب بفهمد که تنها الله در آسمان ها و زمین صاحب قدرت است و غیراز الله هیچ موجودی دارای هیچ قدرتی نیست. لذا اشاره به این مصادیق در کلام وحی را نباید به فیزیک و جغرافیا و علوم تجربی ربط داد یا سعی در توجیه کردن آن با علوم تجربی نمود. الله دین را بجهت هدایت انسان در دنیا و آخرت نازل نموده است در حالیکه علوم تجربی زاییده فکر انسان و بجهت تولید تکنولوژی ها و ابزارها ایجاد شده است. ارتباطی بین این دو وجود ندارد.