در انجیل آشکارا می فرماید که مسیح عیسی بن مریم فرستاده شده توسط خداوند است:
آمین آمین به شما می گویم هر‌که کلام مرا بشنود و به فرستنده من ایمان آورد، حیات جاودانی دارد و در داوری نمی آید، بلکه از موت تا به حیات منتقل گشته است (انجیل صحیفه یوحنا فصل 5 آیه 23)
بنابراین، آیات انجیل آشکارا الله را "احد" یعنی مجزا از رسول فرستاده شده می داند و آشکارا می فرماید که عیسی تبلیغ کننده تعلیمات الله بود، نه تعلیمات شخصی خودش:
16 عیسی در جواب ایشان گفت: «تعلیم من از من نیست، بلکه ازفرستنده من. 17 اگر کسی بخواهد اراده او را به عمل آرد، درباره تعلیم خواهد دانست که از خداست یا آنکه من از خود سخن می‌رانم (انجیل صحیفه یوحنا فصل 7 آیات 16 و 17)
نتیجه :
اطلاق واژۀ "من" در آیات متعدد عهدعتیق که نبوت های مربوط به مسیح است، به پیکره یا جسد الله دلالت ندارد. بلکه به آن جان و روح سخن گویی دلالت دارد که از دهان مسیح (از شیرخوارگی تا رفعت به آسمان) با بنی اسرائیل سخن گفت و کلام الهی را بدیشان منتقل فرمود. این جان و روح، همان روح قدوس از جانب الله است که از بدو خلقت تا قیامت شاهد بر همه چیز بوده و شهادتش، مورد تایید الله است. از اینرو، وقتی او سخن از نیزه خوردن خود می کند، منظورش خدا بودن صاحب جسدی که نیزه خورده نیست! (یعنی عیسی) ! بلکه منظورمش نیزه خوردن صاحب کلامی است که به حق دعوت میکند. بسیاری تصور میکنند که این عیسی است که بحق دعوت میکند، اما آیات فوق نشان می دهد که این الله است که به حق دعوت میکند و عیسی صرفا وسیله انتقال پیام یا فرستنده است.
لذا کاملا مشخص است که انجیل دکترین دروغین الوهیت یا خدابودن مسیح را رد می کند و بر آن خط بطلان می کشد. در آیات انجیل، مسیح عیسی بن مریم، "فرستاده" خداوند است و این روح و جان قدوس الهی است که مولف پیام از شیرخوارگی تا رفعت است و آن روح و جان است که از دهان مسیح با بنی اسرائیل تکلم کرده است.