در مطالعه آیات انجیل، همه آیات را مد نظر قرار دهید. فراموش نکنید که انجیل می فرماید:
و آنکه مرا محبت ننماید، کلام مرا حفظ نمی کند؛ و کلامی که می‌شنوید از من نیست بلکه از پدری است که مرا فرستاد (انجیل صحیفه یوحنا فصل 14 آیه 24)
بنابراین:
روح قدوس الهی، بر عیسی بن مریم قرار داده شد تا الله از دهان عیسی با بنی اسرائیل، بواسطه روح قدوس خود تکلم کند. لذا تمامی این اشارات مثل "از پیش از بنای جهان بودم"، نه به عیسی پسر مریم، بلکه به آن روح قدوسی دلالت دارد که کارگزار خداوند از ابتدا بوده است. همان کارگزاری که شاهد خلقت بوده و قصه آن خلقت را برای ما در کتاب پیدایش نقل کرده است:
در ابتدا، خدا آسمانها و زمین را آفرید. 2 وزمین تهی و بایر بود و تاریکی بر روی لجه. و روح خدا سطح آبها را فرو گرفت. 3 و خدا گفت: «روشنایی بشود.» و روشنایی شد. 4 و خدا روشنایی را دید که نیکوست و خداروشنایی را از تاریکی جدا ساخت. 5 و خدا روشنایی را روز نامید و تاریکی را شب نامید..................... (و اینطور شهادت ها)
در صحیفه امثال، این کارگزار (که همان روح قدوس الهی است) بیشتر در مورد کارگزاری خود در پیشگاه الله اطلاعاتی را به مخاطب منتقل می سازد:
خداوند مرا مبداء طریق خود داشت، قبل از اعمال خویش از ازل. 23 من از ازل برقرار بودم، از ابتدا پیش از بودن جهان. 24 هنگامی که لجه هانبود من مولود شدم، وقتی که چشمه های پر ازآب وجود نداشت. 25 قبل از آنگاه کوهها برپاشود، پیش از تلها مولود گردیدم. 26 چون زمین وصحراها را هنوز نساخته بود، و نه اول غبار ربع مسکون را. 27 وقتی که او آسمان را مستحکم ساخت من آنجا بودم، و هنگامی که دایره را برسطح لجه قرار داد. 28 وقتی که افلاک را بالااستوار کرد، و چشمه های لجه را استوار گردانید. 29 چون به دریا حد قرار داد، تا آبها از فرمان اوتجاوز نکنند، و زمانی که بنیاد زمین را نهاد. 30 آنگاه نزد او معمار بودم، و روزبروز شادی می‌نمودم، و همیشه به حضور او اهتزاز می‌کردم. 31 و اهتزاز من در آبادی زمین وی، و شادی من بابنی آدم می‌بود. (صحیفه امثال فصل 8 آیات 22 تا 31)
نتیجه:
در جای جای آیات عهدعتیق؛ انجیل و قرآن، ما شاهد هستیم که این کارگزار الهی (روح القدس) که صدای خداوند را به بشریت منتقل میکند در زوایای متعدد به نقل قول می پردازد. گاهی صدای خداوند را با ضمیر مفرد به گوش مخاطب می رساند و گاهی با ضمیر جمع به نقش کارگزاری خویش برای خداوند اشاره میکند. زمانی از زبان عیسی با بنی آدم صحبت کرد و زمانی آن صدا را به گوش محمد نبی رساند تا او قرآن را بر مردم تلاوت کند. در هر صورت او کارگزار الله است که دارای مقام بسیار بالایی در نزد خداوند عرش است و در عین حال در کلام بر الله سبقت نمیگیرد و عبادت و کارگزاری الله را انجام می دهد:
وَقَالُوا۟ ٱتَّخَذَ ٱلرَّحْمَـٰنُ وَلَدًۭا ۗ سُبْحَـٰنَهُۥ ۚ بَلْ عِبَادٌۭ مُّكْرَمُونَ لَا يَسْبِقُونَهُۥ بِٱلْقَوْلِ وَهُم بِأَمْرِهِۦ يَعْمَلُونَ يَعْلَمُ مَا بَيْنَ أَيْدِيهِمْ وَمَا خَلْفَهُمْ وَلَا يَشْفَعُونَ إِلَّا لِمَنِ ٱرْتَضَىٰ وَهُم مِّنْ خَشْيَتِهِۦ مُشْفِقُونَ وَمَن يَقُلْ مِنْهُمْ إِنِّىٓ إِلَـٰهٌۭ مِّن دُونِهِۦ فَذَ‌ٰلِكَ نَجْزِيهِ جَهَنَّمَ ۚ كَذَ‌ٰلِكَ نَجْزِى ٱلظَّـٰلِمِينَ (سوره انبیاء آیات 26 تا 29)
و گفتند: «[خداى] رحمان فرزندى اختيار كرده.» منزّه است او. بلكه بندگانى ارجمندند، كه در سخن بر او پيشى نمى‌گيرند، و خود به دستور او كار مى‌كنند. آنچه فراروى آنان و آنچه پشت سرشان است مى‌داند، و جز براى كسى كه [خدا] رضايت دهد، شفاعت نمى‌كنند و خود از بيم او هراسانند. و هر كس از آنان بگويد: «من [نيز] جز او صاحب قدرت هستم»، او را به دوزخ كيفر مى‌دهيم. [آرى] سزاى ستمكاران را اين گونه مى‌دهيم.