این بز نیست که گناهان را پاک میکند بلکه تقوا و اجرای دستورات تورات و قرآن و انجیل، پاک کننده گناهان است. خداوند در زبور می فرماید:
گوساله‌ای از خانه تو نمی گیرم و نه بزی از آغل تو. 10 زیرا که جمیع حیوانات جنگل از آن منند و بهایمی که بر هزاران کوه می‌باشند. 11 همه پرندگان کوهها را می‌شناسم و وحوش صحرا نزد من حاضرند. 12 اگر گرسنه می‌بودم تو را خبر نمی دادم. زیرا ربع مسکون و پری آن از آن من است. 13 آیا گوشت گاوان را بخورم و خون بزها را بنوشم؟ 14 برای خدا قربانی تشکر رابگذران، و نذرهای خویش را به حضرت اعلی وفانما. 15 پس در روز تنگی مرا بخوان تا تو را خلاصی دهم و مرا تمجید بنمایی.» (صحیفه مزامیر، فصل 50 آیات 7 تا 15)
مطابق آیات فوق از صحیفه مزامیر، الله به بز و گاو و گوشت و خون آنها علاقه ندارد. آنچکه مورد پسند الله است، اجرای مناسک تورات و انجیل و قرآن است که نشان دهنده ایمان و تقوای قلب است و به نوبه خود سبب رستگاری و نجات می گردد.
برای روشن تر شدن موضوع:
بسیاری به غلط تصور میکنند که صیام یعنی روزه گرفتن سبب پاک شدن گناهان می شود! در این صورت باید گفت که "هندوها" (که ابدا به تورات و انجیل و قرآن اعتقاد ندارند)، صالح ترین افراد در پیشگاه خداوندند! در حالی که می دانیم که ایشان کافر به الله هستند. پس نه روزه گرفتن سبب ریزش گناهان می شود، نه دست بر سر بز نهادن و آزاد کردن آن در صحرا سبب آمرزش گناهان می گردد. آنچکه سبب آمرزش گناهان است، اجرای فروتنانه شریعت تورات و انجیل و قرآن است نه گردنکشی در برابر آن:
زیرا خداوند داور ما است. خداوند شریعت دهنده ما است. خداوند پادشاه ما است پس ما را نجات خواهد داد (صحیفه اشعیاء فصل 33 آیه 22)
نتیجه
آنچکه سبب تزکیه و تذهیب نفس میگردد، ترس از یهوه الله و اجرای دستورات تورات و انجیل و قرآن برای تابعین آن است، نه چیزی غیر.