خیر.
آیات قبل یعنی آیات 19 تا 22 فصل 26 از انجیل صحیفه متی، دقیقا به زمان بیان شدن این کلام از زبان مسیح اشاره کرده که همان زمان خوردن فصح است:
شاگردان چنانکه عیسی ایشان را امر فرمود کردند و فصح را مهیا ساختند. چون وقت شام رسید با آن دوازده بنشست. 21 و وقتی که ایشان غذا می‌خوردند، اوگفت:.... (انجیل صحیفه متی فصل 26 آیات 19 تا 21)
حال به تورات بر میگردیم و شرح تورات از فصح و دستور آن را می خوانیم:
و خداوند موسی و هارون را در زمین مصر مخاطب ساخته، گفت: 2 «این ماه برای شما سر ماهها باشد، این اول از ماههای سال برای شماست. 3 تمامی جماعت اسرائیل راخطاب کرده، گویید که در دهم این ماه هر یکی ازایشان بره‌ای به حسب خانه های پدران خودبگیرند، یعنی برای هر خانه یک بره. 4 و اگر اهل خانه برای بره کم باشند، آنگاه او و همسایه‌اش که مجاور خانه او باشد آن را به حسب شماره نفوس بگیرند، یعنی هر کس موافق خوراکش بره راحساب کند. 5 بره شما بی‌عیب، نرینه یکساله باشد، از گوسفندان یا از بزها آن را بگیرید. 6 و آن را تا چهاردهم این ماه نگاه دارید، و تمامی انجمن جماعت بنی‌اسرائیل آن را در عصر ذبح کنند. 7 واز خون آن بگیرند، و آن را بر هر دو قایمه، وسردر خانه که در آن، آن را می‌خورند، بپاشند. 8 وگوشتش را در آن شب بخورند. به آتش بریان کرده، با نان فطیر و سبزیهای تلخ آن را بخورند. 9 .............. 12 چونکه فصح خداوند است. 12 «و در آن شب از زمین مصر عبور خواهم کرد، و همه نخست زادگان زمین مصر را از انسان وبهایم خواهم زد، و بر تمامی خدایان مصر داوری خواهم کرد. من یهوه هستم. 13 و آن خون، علامتی برای شما خواهد بود، بر خانه هایی که درآنها می‌باشید، و چون خون را ببینم، از شما خواهم گذشت و هنگامی که زمین مصر را می‌زنم، آن بلا برای هلاک شما بر شما نخواهد آمد. 14 وآن روز، شما را برای یادگاری خواهد بود، و درآن، عیدی برای خداوند نگاه دارید، و آن را به قانون ابدی، نسلا بعد نسل عید نگاه دارید (تورات صحیفه خروج فصل 12 آیات 1 تا 14)
همانطور که در آیات فوق مشخص است، الله بر بنی اسرائیل و مصر دستوری را مقرر نمود که طی آن در روز فصح می بایست بره ای قربانی شده و خون و گوشت آن مورد استفاده قرار گیرد. به این ترتیب که خون آن را بر روی سردر منازل می مالند و گوشت آن را می خورند. مصریان این دستورات را استهزاء می کردند لیکن بنی اسرائیل که به یهوه خدای موسی ایمان آورده بود، به اهمیت اجرای این فرایض واقف بودند و این دستور را اجرا کردند. لذا بنی اسرائیل از عذاب آن شب نجات یافت لیکن همه نخست زادگان مصریان که نسبت به اله موسی کافر بودند، مردند. نخست زادگان انسان و بهایم با هم؛ همه در یک شب!
نتیجه
پروردگار در آیات انجیل در خصوص شب فصح قبل از مصلوب شدن که موسوم به شام آخر است، از زبان مسیح، قراین تورات را پیش روی بنی اسرائیل قرار می دهد. بدین ترتیب که اشاره به خون و گوشت، اینبار در قالب دلالت بر نان و شراب صورت می پذیرد و بعنوان شریعتی جدید مقرر می شود. بدین ترتیب کسانیکه به مسیح اعتقاد دارند باید در تصدیق تورات، از این به بعد بجای بره قربانی، نان را شکر کرده و بشکنند و بجای مالیدن خون بر سردر خانه ها، پیاله درخت مو را پر کرده و شکر کنند. این انطباق قراین در تورات و انجیل حامل پیام مهمی می باشد:
یعنی همانطور که پروردگار بنی اسرائیل را شبانگاه پس از فصح از سرزمین مصر نجات داد، به همان ترتیب پیروان مسیح پس از میل کردن فصح جدید که اینبار از جنس نان و پیاله درخت مو می باشد، آماده ماجرای دستگیری، مصلوب شدن، مرگ و سپس رستاخیز مسیح می شوند. از اینرو، فصح در تورات و انجیل سمبل وفاداری پروردگار به عهد خویش است و حج ماه اول از همه حجج موجود در تورات اهمیت بیشتری دارد . قرآن نیز از آن بعنوان حج الاکبر یاد کرده است.
پس این مسیح نیست که خورده می شود بلکه الله است که از زبان مسیح به قراین تورات و سپس وضع شریعتی جدید در انجیل اشاره می فرماید که انجام دهنده اول آن شخص مسیح می باشد.