تعریف "ذکر" و "انثی" در کلام وحی:
در کلام تورات، خداوند مبنای مشخص تعریف مذکر بودن و مونث بودن را ارائه فرموده است:
....זכר ונקבה ברא אתם
.... ایشان را نر و ماده آفرید (تورات صحیفه پیدایش فصل 1 آیه 27)
منظور از "ذکر" در لسان وحی، فردی است که از بدو تولد اندام های کامل مردانۀ تکثیر نسل و ایجاد ذریه را داشته باشد. منظور از "نقبه" در آیه فوق نیز کسی است که از بدو تولد اندام های زنانۀ بارداری و حمل نسل را داراست. بدین ترتیب، از منظر کلام وحی، مذکر و مونث بودن بواسطۀ خلقت پدیدار می شود و اگر کسی ادعا کند که مذکر و مونث بودن "ساخته ای اجتماعی" می باشد و به روحیه و تشخیص خود فرد مربوط است، ادعای او صد در صد با آیات وحی در تناقض است.
در خصوص هرمافرودیت (نرماده)
در موارد نادری نوزادان با "معلولیت" های مربوط به اندام های جنسی متولد می شوند (مثلا، نوزاد رحم یا واژن ندارد اما دختر است یا بیضه و آلت ندارد اما پسر است یا ترکیبی از این موارد). پس باید بخاطر داشت که این نیز مانند دیگر انواع معلولیت ها، صرفا یک معلولیت فیزیکی است که البته مشکلات بسیاری را برای فرد ایجاد میکند.
شیوه کار بدین گونه است که در چنین مواردی که فرد دچار چنین معلولیت های نادری می باشد، راه حل های پزشکی جهت "کنترل معلولیت" ذیل نظر متخصصین مورد توجه قرار می گیرد و پس از سن بلوغ و ظهور کامل هورمون های بدن، برای فرد معلول تعیین جنسیت می گردد و جراحی های لازم نیز مطابق با آن صورت می گیرد که البته هیچکدام معلولیت را برطرف نمی کند، بلکه صرفا مبنایی می گردد تا هویت جنسی از نظر قانونی مشخص گردد. پس اینطور نیست که حتی اینگونه افراد در ابهام جنسی بسر ببرند بلکه با نظر متخصصین مربوطه و شاکله فیزیکی بدن خودشان، جنسیت ایشان تعیین تکلیف می گردد، هر چند معلولیت اجازۀ تولید نسل را از فرد گرفته باشد.
نتیجه:
مبنای جنسیت هر انسان، فیزیک و شاکلۀ خلق شده توسط الله است و انسان نمی تواند سرخود آنرا دستکاری کرده یا از پذیرش آن به بهانۀ گرایش روحی امتناع کند. اما در خصوص افراد دارای معلولیت در اندام های جنسی، مشخص شد که پس از بلوغ و با استناد به خلقت ذاتی، جنسیت ایشان با نظر متخصصین تعیین تکلیف می شود و بر همان اساس می توانند به دستورات دین عمل کنند. پس اینطور نیست که اینگونه افراد در ابهام بسر ببرند. لیکن آنچکه مورد تاکید قرآن است "ایمان به کلام وحی و اجرای دستورات کتاب الله" است که این مهم جنسیت نمی شناسد:
مَنْ عَمِلَ صَالِحًا مِّن ذَكَرٍ أَوْ أُنثَىٰ وَهُوَ مُؤْمِنٌ فَلَنُحْيِيَنَّهُ حَيَاةً طَيِّبَةً وَلَنَجْزِيَنَّهُمْ أَجْرَهُم بِأَحْسَنِ مَا كَانُوا يَعْمَلُونَ ﴿النحل: ٩٧﴾
هر كس -از مرد يا زن- كار شايسته كند و مؤمن باشد، قطعاً او را با زندگى پاكيزه‌اى، حيات [حقيقى] بخشيم، و مسلماً به آنان بهتر از آنچه انجام مى‌دادند پاداش خواهيم داد.