تک تک دستورات تورات و انجیل و قرآن بر یگانه مبنای "ایمان و عمل به دستورات و احکام الله" تاکید و سفارش کرده اند. در هیچ آیه ای از تورات و انجیل و قرآن، چیزی تحت عنوان عزاداری، ماتم و گریه برای غیرالله وجود ندارد. پس کسانیکه اصرار به تزریق کردن این انحراف در بین مومنین دارند، صراحتا ضد دستورات تورات و انجیل و قرآن عمل میکنند. به آیات ذیل از صحیفه حزقیال توجه فرمایید:
پس مرا به دهنه دروازه خانه خداوند که بطرف شمال بود آورد. و اینک در آنجا بعضی زنان نشسته، برای تموز می‌گریستند. و او مرا گفت: «ای پسر انسان آیا این را دیدی؟ باز رجاسات عظیم تر از اینها را خواهی دید.» (صحیفه حزقیال فصل 8 آیات 14 و 15)
آیات فوق و آیات قبل و بعد آن صراحتا اشاره کرده که بنی اسرایل، بجای عمل به دستورات تورات برای غیرالله عزاداری می کردند و در تصورات خود این کار را ثواب می پنداشتند. در حالیکه پروردگار در این آیات عزاداری برای غیرالله را به "رجس" تشبیه میکند که به عمل ناپاک و پلید دلالت دارد.
قرآن نیز به محوریت ایمان و عمل به دستورات قرآن اشاره فرموده و هیچ دستوری در خصوص عزاداری و گریه و ماتم در خصوص امام دین اسلام یعنی "ابراهیم" و انبیاء دیگر چون "اسحاق یعقوب و موسی و عیسی و حتی محمد" در دستورات قرآن وجود ندارد.
نتیجه
محور دین، الله و کلام الله است. از آنجا که مطابق تورات و قرآن، الله "حی" یعنی زنده است، بنابراین عزاداری و ماتم و گریه برای از دست رفتن الله که زنده و قائم است، بی معنی و باطل است. هیچ دستور دیگری نیز در تورات و انجیل و قرآن پیرامون عزاداری حتی برای انبیایی که جان شان را در سبیل دین الهی هدیه کردند وجود ندارد. قرآن پس از بیان داستان زندگی انبیاء و درس های زندگی آنها به تاکید فرموده که اعمال آنها برای ایشان و اعمال ما برای ما است و بهتر است نگران "ایمان و عمل به دستورات الله" باشیم تا مرافحه و دعوا در مورد پیشینیان. چه برسد به تحریف دین توسط عزاداری:
تِلْكَ أُمَّةٌ قَدْ خَلَتْ لَهَا مَا كَسَبَتْ وَلَكُم مَّا كَسَبْتُمْ وَلَا تُسْأَلُونَ عَمَّا كَانُوا يَعْمَلُونَ ﴿البقرة: ١٤١﴾
آن امت ها را روزگار سپرى شد؛ براى ايشان است آنچه به دست آورده‌اند؛ و براى شماست آنچه به دست آورده‌ايد؛ و از آنچه آنان مى‌كرده‌اند، شما بازخواست نخواهيد شد.