ابتدا به پست زکات و کارکردهای آن در کلام وحی رجوع کنید و آیات مذکور را مطالعه کنید.
آیات متعددی درقرآن وکتاب مقدس اشاره به انفاق وگذشت از مال دارند.
درتورات این مقدار معلوم شده است:
تثنيه ۲۲:۱۴
عُشر تمامی محصولات مزرعه خود را که سال به سال از زمین برآید، البتّه بده.
تثنيه ۱۲:۲۶
و در سال سوم که سال عشر است، چون از گرفتن تمامی عشر محصول خود فارغ شدی، آن را به لاوی و غریب و یتیم و بیوه‌زن بده، تا در اندرون دروازه‌های تو بخورند و سیر شوند.
درمزامیر نیز بخشش اموال ازخصوصیات متقین ومتوکلین به یهوه است:
مزامير ۹:۱۱۲
بذل نموده، به فقرا بخشیده است؛ عدالتش تا به ابد پایدار است. شاخ او با عزّت افراشته خواهد شد.
درانجیل نیز صدقه دادن و بخشش اموال دستور خداوند است:
انجیل متی ۲۱:۱۹
عیسی بدو گفت، اگر بخواهی کامل شوی، رفته مایملک خود را بفروش و به فقرا بده که در آسمان گنجی خواهی داشت؛ و آمده مرا متابعت نما.
درقرآن نیز آیات متعددی به بخشش اموال اشاره دارد ازجمله:
بقره:177
...و مال [خود] را با وجود دوست داشتنش به خويشاوندان و يتيمان و درماندگان و در راه ماندگان و
درخواست كنندگان و در [راه آزادي] اسيران بپردازد...
در آیه زیر نیز خداوندبا توصیه به تعادل، مقدار انفاق را مشخص کرده است:
اسراء:29
وَلَا تَجْعَلْ يَدَكَ مَغْلُولَةً إِلَى عُنُقِكَ وَلَا تَبْسُطْهَا كُلَّ الْبَسْطِ فَتَقْعُدَ مَلُومًا مَّحْسُورًا
نه دستان خويش را به گردنت ببند [که خيرت به کسي نرسد] و نه به تمامه آن را بگشاي که [با بذل و بخششِ تمام آنچه داري] ملامت شده و دست خالي گردي.