اینکه در برخی از آیات قرآن خداوند با ضمیر جمع با مخاطب ارتباط برقرار می کند و در برخی دیگر با ضمیر مفرد، دلالت بر "برسمیت شناختن کارگزاران الله" دارد. کارگزاران الله، که در راس آن جبرئیل قرار دارد، عباد یا بندگانی مطیع بی چون و چرای امر الله هستند ﴿الأنبياء: ٢٦ تا 28﴾ و دستورات الله اعم از ایجاد خلقت و مدیریت آن و پس از آن را به اذن و دستور الله به اجرا در می آورند.
در صحف انبیاء بنی اسرائیل در خصوص این کارگزار الهی یعنی جبرئیل می خوانیم:
خداوند مرا مبداء طریق خود داشت، قبل از اعمال خویش از ازل. 23 من از ازل برقرار بودم، از ابتدا پیش از بودن جهان. 24 هنگامی که لجه هانبود من مولود شدم، وقتی که چشمه های پر ازآب وجود نداشت. 25 قبل از آنگاه کوهها برپاشود، پیش از تلها مولود گردیدم. 26 چون زمین و صحراها را هنوز نساخته بود، و نه اول غبار ربع مسکون را. 27 وقتی که او آسمان را مستحکم ساخت من آنجا بودم، و هنگامی که دایره را برسطح لجه قرار داد. 28 وقتی که افلاک را بالا استوار کرد، و چشمه های لجه را استوار گردانید. 29 چون به دریا حد قرار داد، تا آبها از فرمان او تجاوز نکنند، و زمانی که بنیاد زمین را نهاد. 30 آنگاه نزد او معمار بودم، و روزبروز شادی می‌نمودم، و همیشه به حضور او اهتزاز می‌کردم. 31 و اهتزاز من در آبادی زمین وی، و شادی من با بنی آدم می‌بود (صحیفه امثال فصل 8 آیات 22 تا 31)
در قرآن نیز می فرماید:
كَتَبَ اللَّهُ لَأَغْلِبَنَّ أَنَا وَرُسُلِي إِنَّ اللَّهَ قَوِيٌّ عَزِيزٌ ﴿المجادلة: ٢١﴾
الله مقرّر كرده است كه: «حتماً من و فرستادگانم چيره خواهيم گرديد.» آرى، الله نيرومند شكست‌ناپذير است.
بنابر آیات فوق، مشخص می گردد که الله، کارگزاری را بوجود آورد که امر خویش را از طریق او در آفرینش و ورای آن جاری میسازد. این کارگزاران که قران تاکید کرده که بندگانی مطیع الله هستند، به تنهایی صاحب هیچ قدرت و تسلطی نیستند ﴿الأنبياء: ٢٦ تا 28﴾ . لیکن بواسطه قدرتی که الله بدیشان تفویض کرده در امر خلقت و آفرینش و حتی نزول کلام وحی، کارگزاری الله را انجام می دهند. به نمونه های ذیل توجه فرمایید:
مِنْهَا خَلَقْنَاكُمْ وَفِيهَا نُعِيدُكُمْ وَمِنْهَا نُخْرِجُكُمْ تَارَةً أُخْرَىٰ ﴿طه: ٥٥﴾
ما شما را از زمین آفريده‌ايم، ما در آن شما را بازمى‌گردانيم و بار ديگر ما شما را از آن بيرون مى‌آوريم.
یا در جایی دیگر:
نَحْنُ خَلَقْنَاكُمْ فَلَوْلَا تُصَدِّقُونَ ﴿الواقعة: ٥٧﴾
ماييم كه شما را آفريده‌ايم، پس چرا تصديق نمى‌كنيد؟
یا می فرماید:
قُلْنَا لَا تَخَفْ إِنَّكَ أَنتَ الْأَعْلَىٰ ﴿طه: ٦٨﴾
گفتيم: «مترس كه تو خود برترى؛
نتیجه
اینکه قرآن در برخی آیات ضمیر جمع و در برخی از ضمیر مفرد استفاده کرده، دلالت بر برسمیت شناختن نقش کارگزاران الهی در خلقت و امور هستی دارد. این ضمایر مختلف تاکید دارند که دشمنی با جبرئیل و میکائل و دیگر ملائک عملا به معنای دشمنی با الله است چرا که ایشان همگی کارگزاران الله هستند و انکار کردن کارگزاری ایشان در آستان الهی بمنزله انکار کردن الله است:
مَن كَانَ عَدُوًّا لِّلَّهِ وَمَلَائِكَتِهِ وَرُسُلِهِ وَجِبْرِيلَ وَمِيكَالَ فَإِنَّ اللَّهَ عَدُوٌّ لِّلْكَافِرِينَ ﴿البقرة: ٩٨﴾
هر كه دشمن الله، و ملائکه و فرستادگان او، و جبرئيل و ميكائيل است [بداند كه] الله يقينا دشمن كافران است.