منظور از سال انفکاک همان "سال هفتم" است که در آیات متعدد تورات بدان اشاره شده است:
اگر نزد تو در یکی از دروازه هایت، در زمینی که یهوه، خدایت، به تو می‌بخشد، یکی ازبرادرانت فقیر باشد، دل خود را سخت مساز، ودستت را بر برادر فقیر خود مبند. 8 بلکه البته دست خود را بر او گشاده دار، و به قدر کفایت، موافق احتیاج او به او قرض بده. 9 و باحذر باش مبادا در دل تو فکر زشت باشد، و بگویی سال هفتم یعنی سال انفکاک نزدیک است، و چشم توبر برادر فقیر خود بد شده، چیزی به او ندهی و اواز تو نزد خداوند فریاد برآورده، برایت گناه باشد. 10 البته به او بدهی و دلت از دادنش آزرده نشود، زیرا که به عوض این کار یهوه، خدایت، تو را درتمامی کارهایت و هرچه دست خود را بر آن درازمی کنی، برکت خواهد داد. 11 چونکه فقیر اززمینت معدوم نخواهد شد، بنابراین من تو را امرفرموده، می‌گویم البته دست خود را برای برادرمسکین و فقیر خود که در زمین تو باشند، گشاده دار. (تورات صحیفه تثنیه فصل 15 آیات 7 تا 11)
سال هفتم یا سال انفکاک عبارت است هر شش سال یکبار تکرار می شود و مطابق آیات تورات انجام احکام ذیل در آن واجب است:
هر هفت سال یکبار افراد مدیون و صاحب دین که به غلامی فروخته شده اند، باید بی قیمت آزاد گردند:
اگر غلام عبری بخری، شش سال خدمت کند، و در هفتمین، بی‌قیمت، آزاد بیرون رود (تورات صحیفه خروج فصل 21 آیه 2)
هر هفت سال یکبار محصولات مزرعه بالکل به فقرا و نیازمندان اختصاص دارد:
و شش سال مزرعه خود را بکار ومحصولش را جمع کن، 11 لیکن در هفتمین آن رابگذار و ترک کن تا فقیران قوم تو از آن بخورند و آنچه از ایشان باقی ماند حیوانات صحرا بخورند. همچنین با تاکستان و درختان زیتون خود عمل نما (تورات صحیفه تثنیه فصل 23 آیات 10 و 11)
و در سال هفتم سبت آرامی برای زمین باشد، یعنی سبت برای خداوند. مزرعه خود را مکار و تاکستان خود راپازش منما. 5 آنچه از مزرعه تو خودرو باشد، درو مکن، و انگورهای مو پازش ناکرده خود رامچین، سال آرامی برای زمین باشد. 6 و سبت زمین، خوراک بجهت شما خواهد بود، برای تو وغلامت و کنیزت و مزدورت و غریبی که نزد توماوا گزیند. 7 و برای بهایمت و برای جانورانی که در زمین تو باشند، همه محصولش خوراک خواهد بود. (تورات صحیفه لاویان فصل 25 آیات 4 تا 7)
نتیجه
سال انفکاک همان سال هفتم است که طبق آیات تورات افراد مومن می بایست قرض های خود را بخشیده و غلامان و افراد مدیونی که بجهت دین به کار فروخته شده اند را بی قیمت آزاد سازند. اینها همه مصادیق آشکار ایتاء زکات و صدقات و انفاق در تورات است لیکن متاسفانه انسان ها بدان عمل نکردند و نمی کنند:
و کلام خداوند بر ارمیا از جانب خداوند نازل شده، گفت: 13 «یهوه خدای اسرائیل چنین می‌گوید: من با پدران شما در روزی که ایشان را از زمین مصر از خانه بندگی بیرون آوردم عهد بسته، گفتم 14 که در آخر هر هفت سال هر کدام از شما برادر عبرانی خود را که خویشتن را به تو فروخته باشد رها کنید. و چون تو را شش سال بندگی کرده باشد، او را از نزد خود به آزادی رهایی دهی. اما پدران شما مرا اطاعت ننمودند و گوش خود را به من فرا نداشتند (صحیفه ارمیا فصل 34 آیات 12 تا 14)