استناد به آیات تورات و انجیل:
مطابق انجیل، یحیی پسر زکریا، نبی و پیامبری از جانب الله بود:
و چون فرستادگان یحیی رفته بودند، درباره یحیی بدان جماعت آغاز سخن نهاد که «برای دیدن چه چیز به صحرا بیرون رفته بودید، آیا نی را که از باد در جنبش است؟ 25 بلکه بجهت دیدن چه بیرون رفتید، آیا کسی را که به لباس نرم ملبس باشد؟ اینک آنانی که لباس فاخر می‌پوشندو عیاشی می‌کنند، در قصرهای سلاطین هستند. 26 پس برای دیدن چه رفته بودید، آیا نبی‌ای را؟ بلی به شما می‌گویم کسی را که از نبی هم بزرگتراست. 27 زیرا این است آنکه درباره وی مکتوب است، اینک من رسول خود را پیش روی تومی فرستم تا راه تو را پیش تو مهیا سازد. 28 زیرا که شما را می‌گویم از اولاد زنان نبی‌ای بزرگتر ازیحیی تعمید‌دهنده نیست، لیکن آنکه در ملکوت خدا کوچکتر است از وی بزرگتر است (انجیل صحیفه لوقا فصل 7 آیه 28)
دوم اینکه آیات تورات صحیفه اعداد فصل 6 به نذیره و قوانین در خصوص نذیره بطور کامل اشاره می فرماید. بر آن مبنا نذیره به کسی گفته می شود که خود را به خدمت برای خداوند تخصیص می دهد و می بایست احکام خاصی را مطابق تورات رعایت نماید. یکی از این احکام که مختص نذیره است، حکم ذیل می باشد:
«بنی‌اسرائیل را خطاب کرده، به ایشان بگو: چون مرد یا زن نذر خاص، یعنی نذر نذیره بکند، و خود را برای خداوند تخصیص نماید، 3 آنگاه از شراب و مسکرات بپرهیزد و سرکه شراب و سرکه مسکرات را ننوشد، و هیچ عصیرانگور ننوشد، و انگور تازه یا خشک نخورد. 4 وتمام ایام تخصیصش از هر چیزی که از تاک انگور ساخته شود، از هسته تا پوست نخورد. (تورات صحیفه اعداد فصل 6 آیات 2 تا 4)
حال به فراز ذیل از انجیل دقت فرمایید که طی آن جبرئیل یکی از خصوصیات یحیی را برشمرده است:
زیرا که در حضورخداوند بزرگ خواهد بود و شراب و مسکری نخواهد نوشید و از شکم مادر خود، پر ازروح‌القدس خواهد بود (انجیل صحیفه لوقا فصل 1 آیه 15)
با تطبیق فراز فوق از انجیل با صحیفه اعداد از تورات، اینطور مشخص می گردد که یحیی علاوه بر نبی بودن، نذیره نیز بوده است. چرا که عدم نوشیدن شراب و مسکرات، اشاره مستقیم به فصل ششم صحیفه اعداد در تورات دارد که در خصوص نذیره است.
استناد به آیات قرآن
واژۀ حصور از ریشه حصر مشتق شده و به عملکرد "دور چیزی را گرفتن" دلالت دارد. به نمونه ای از کارکرد این واژه توجه فرمایید:
إِلَّا الَّذِينَ يَصِلُونَ إِلَىٰ قَوْمٍ بَيْنَكُمْ وَبَيْنَهُم مِّيثَاقٌ أَوْ جَاءُوكُمْ حَصِرَتْ صُدُورُهُمْ أَن يُقَاتِلُوكُمْ أَوْ يُقَاتِلُوا قَوْمَهُمْ وَلَوْ شَاءَ اللَّهُ لَسَلَّطَهُمْ عَلَيْكُمْ فَلَقَاتَلُوكُمْ فَإِنِ اعْتَزَلُوكُمْ فَلَمْ يُقَاتِلُوكُمْ وَأَلْقَوْا إِلَيْكُمُ السَّلَمَ فَمَا جَعَلَ اللَّهُ لَكُمْ عَلَيْهِمْ سَبِيلًا ﴿النساء: ٩٠﴾
مگر كسانى كه با گروهى كه ميان شما و ميان آنان پيمانى است، پيوند داشته باشند، يا نزد شما بيايند در حالى كه سينه آنان از جنگيدن با شما يا جنگيدن با قوم خود، به تنگ آمده باشد. و اگر خدا مى‌خواست، قطعاً آنان را بر شما چيره مى‌كرد و حتماً با شما مى‌جنگيدند. پس اگر از شما كناره‌گيرى كردند و با شما نجنگيدند و با شما طرح صلح افكندند، [ديگر] خدا براى شما راهى [براى تجاوز] بر آنان قرار نداده است.
در آیه فوق، حصر به تنگ آمدن قلب منافقین دلالت دارد که یکی از معانی محدود شدن و دور چیزی را گرفتن است.
در آیه 39 سوره آل عمران نیز حصور به کسی که محدودیت برای خود قائل است، اشاره دارد:
فَنَادَتْهُ الْمَلَائِكَةُ وَهُوَ قَائِمٌ يُصَلِّي فِي الْمِحْرَابِ أَنَّ اللَّهَ يُبَشِّرُكَ بِيَحْيَىٰ مُصَدِّقًا بِكَلِمَةٍ مِّنَ اللَّهِ وَسَيِّدًا وَ حَصُورًا وَنَبِيًّا مِّنَ الصَّالِحِينَ ﴿آل‌عمران: ٣٩﴾
پس در حالى كه وى ايستاده [و] در محراب [خود] دعا مى‌كرد، فرشتگان، او را ندا دردادند كه: خداوند تو را به [ولادت] يحيى -كه تصديق كننده [حقانيت] كلمة الله [=عيسى] است، و بزرگوار و خويشتندار و پيامبرى از شايستگان است- مژده مى‌دهد.
بنابراین، منظور از حصور در آیه فوق، اشاره به خویشتنداری و قائل شدن به محدودیت هایی خاص است.
نتیجه
تطبیق آیات تورات، انجیل و قرآن در موضوع نذیره نشان می دهد که یحیی نه تنها جزوی از انبیاء است بلکه نذیره نیز بوده است. در لسان قرآن واژۀ "حصورا" به عملکرد خویشتنداری یحیی دلالت دارد که با تطبیق آن با آیات تورات و انجیل، این خویشتنداری می تواند به نذیره بودن یحیی دلالت داشته باشد.