کلمه مسیح که در لسان عهدعتیق بصورت משיח (مشیخ) آمده، تسمیه ای است که بر مسح شدن با روغن دلالت دارد و در اصطلاح به کسی که منتخب و برگزیده خداوند است دلالت دارد:
ולקח הכהן המשיח מדם הפר והביא אתו אל אהל מועד
کاهن مسح شده از خون گوساله گرفته، آن را به خیمه اجتماع درآورد (تورات صحیفه لاویان فصل 4 آیه 5)
طبق آیه فوق، کاهنانی که برای کار خیمه اجتماع برگزیده شده و با روغن مسح شده اند نیز به "مسیح" مسمی شده اند. در آیه ای دیگر می فرماید:
יאמר דוד אל אבישי אל תשחיתהו כי מי שלח ידו במשיח יהוה ונקה
و داود به ابیشای گفت: «او را هلاک مکن زیرا کیست که به مسیح خداوند دست خود را دراز کرده، بی‌گناه باشد (صحیفه اول ساموئل فصل 26 آیه 9)
در آیه فوق، شائول یا همان طالوت به مسیح خداوند مسمی شده است چرا که وی منتخب خداوند و اولین پادشاه بنی اسرائیل است. در آیه ای دیگر فرموده:
כה אמר יהוה למשיחו לכורש אשר החזקתי בימינו לרד לפניו גוים ומתני מלכים אפתח לפתח לפניו דלתים ושערים לא יסגרו
خداوند به مسیح خویش یعنی به کورش که دست راست او را گرفتم تا به حضور وی امت‌ها را مغلوب سازم و کمرهای پادشاهان را بگشایم تا درها را به حضور وی مفتوح نمایم و دروازه‌ها دیگر بسته نشود چنین می‌گوید
طبق آیه فوق، کورش نیز مسیخ خداوند یعنی منتخب و برگزیده شده توسط خداوند برای انجام کاری است.
جمع بندی
مسیح به معنای برگزیده و منتخب خداوند است. در صحیفه مراثی یا سوگنامۀ ارمیا فصل 4 آیه 20، مسیح به یکی از پادشاهان بنی اسرائیل دلالت دارد که اگرچه به دلالت آیه مومن بوده "مسیح خداوند که نفخه بینی ما می‌بود" لیکن در جنگ کشته شد "در حفره‌های ایشان گرفتار شد". تطابق آیات صحیفه دوم تواریخ با صحیفه مراثی نشان می دهد که منظور از مسیح خداوند در این آیات "یوشیا" است:
لیکن یوشیا روی خود را از او برنگردانید بلکه خویشتن را متنکر ساخت تا با وی جنگ کند و به کلام نکو که از جانب خدا بود گوش نگرفته، به قصد مقاتله به میدان مجدو درآمد. 23 وتیراندازان بر یوشیا پادشاه تیر انداختند و پادشاه به خادمان خود گفت: «مرا بیرون برید زیرا که سخت مجروح شده‌ام.» 24 پس خادمانش او را ازارابه‌اش گرفتند و بر ارابه دومین که داشت سوارکرده، به اورشلیم آوردند. پس وفات یافته، درمقبره پدران خود دفن شد، و تمامی یهودا واورشلیم برای یوشیا ماتم گرفتند. 25 و ارمیا به جهت یوشیا مرثیه خواند و تمامی مغنیان ومغنیات یوشیا را در مراثی خویش تا امروز ذکر می کنند و آن را فریضه‌ای در اسرائیل قرار دادند، چنانکه در سفر مراثی مکتوب است. 26 و بقیه وقایع یوشیا و اعمال حسنه‌ای که مطابق نوشته تورات خداوند به عمل آورد، 27 و امور اول وآخر او اینک در تواریخ پادشاهان اسرائیل ویهودا مکتوب است (صحیفه دوم تواریخ فصل 35 آیات 22 تا 27)
آیات فوق، هم به مومن بودن یوشیا و اعمال حسنه وی مطابق تورات اشاره کرده و هم به گرفتار شدن و کشته شدن وی در جنگ با امت ها. همچنین بر این موضوع که ارمیا در آیات صحیفه مراثی به یوشیا اشاره کرده نیز دلالت دارد.
نتیجه
مطابق آیات صحیفه دوم تواریخ، اشاره به یوشیا در آیات صحیفه مراثی ارمیا آمده و با بررسی آیات صحیفه مراثی ارمیا مشخص می شود که منظور از "مسیح خداوند" در فصل چهارم از این صحیفه و گرفتار شدن او در حفره های کافران، کشته شدن یوشیا در جنگ با اقوام است.