بله و آن حق این است که فرموده:
وَلَا يَأْتَلِ أُولُو الْفَضْلِ مِنكُمْ وَالسَّعَةِ أَن يُؤْتُوا أُولِي الْقُرْبَىٰ وَالْمَسَاكِينَ وَالْمُهَاجِرِينَ فِي سَبِيلِ اللَّهِ وَلْيَعْفُوا وَلْيَصْفَحُوا أَلَا تُحِبُّونَ أَن يَغْفِرَ اللَّهُ لَكُمْ وَاللَّهُ غَفُورٌ رَّحِيمٌ ﴿النور: ٢٢﴾
و سرمايه‌داران و افراد مرفه شما نبايد از دادن [مال] به خويشاوندان و تهيدستان و مهاجران راه الله دريغ ورزند، و بايد عفو كنند و گذشت نمايند. مگر دوست نداريد كه الله بر شما ببخشايد؟ و الله آمرزنده مهربان است.
در آیه فوق الله فرموده که افرادی که از نظر ثروت و دیگر امکانات زندگی بر دیگران برتری دارند، مکلفند که به خویشاوندان خویش کمک مالی انجام دهند. البته کمکی که مطابق دیگر آیات باید بدون منت و اذیت باشد. این بدان خاطر است که ایشان ثروت و دارایی شان را به واسطه فضل الله بدست آورده اند، نه بواسطه علم و زرنگی و توانایی خودشان !
نتیجه
در آیات متعددی از قرآن به مساله بخشش مال و ثروت به خویشاوندان و نزدیکان تاکید شده است. این بخشش ها که بدستور الله مقرر شده است همان قرض های نیکویی است که بمانند قرض دادن به الله است:
هر‌که بر فقیر بخشش نماید به خداوند قرض می‌دهد، و خداوند احسان او را به او رد خواهد نمود (صحیفه امثال فصل 19 آیه 17)
مَّن ذَا الَّذِي يُقْرِضُ اللَّهَ قَرْضًا حَسَنًا فَيُضَاعِفَهُ لَهُ وَلَهُ أَجْرٌ كَرِيمٌ ﴿الحديد: ١١﴾
كيست آن كس كه به الله قرضی نيكو دهد تا [نتيجه‌اش را] براى وى دوچندان گرداند و او را پاداشى خوش باشد؟